Başımdan geçen ve tecrübe ettiğim uzun yolculuk maceraları (2. sayfa)

quote:

Orijinalden alıntı: Father Torque

İzmir-Aydın otobanından İzmir'e dönüyoruz. Hanım devamlı kızıyor fazla basma diye, bana 100km'yi geçme diye kendince bir sınır da koydu. Bir kamyonu sollarken hızımı artırdım mecburen yine söylenmeye başladı, işte "illa o kamyonları geçmek zorunda mısın, bak onlar da yeterince hızlı gidiyor" vs vs. Ben de konuyu kapatayım diye "kamyonların arkasında durulmaz, tekerinden taş atar, bişi düşer, her türlü şey olur" gibisinden eveledim bişeyler. 10dk geçmedi ki sollamak için yaklaştığım bir kamyonun arkasından kocaman bir karpuz tam önümüze düştü ve deyim yerindeyse o hızda sağlam bi şekilde patladı. O günden beridir hanım bir daha sollamalarıma karışmaz oldu. Artık sadece düz yoldaki hızlarımdan nem kapıyor.

quote:

Orijinalden alıntı: pyp

Hocam arabanin marka modeli neydi? Bir solukta okudum :) Bu arada bakimdan cikan aracin akusunde problem olmasi hakikaten rezil bi durum.

quote:

Orijinalden alıntı: Material-Engineer

Peder kamyon şöförü annem işçi yıl 2001 yada 2002 tam hatırlamıyorum. Yaz aylarının ortası evde yalnız kalamıyorum malum yaş küçük daha 6-7 yaşlarındayım. Pederle Çorlu'ya gidiyoruz Manisa'dan çıktık yola yükümüz 16 ton iplik kamyonumuz emektar 83 model 180lik Volvo Yavuz. Çıktık yola güllük gülistanlık hava ne sıcak ne soğuk yollar boş alttan hafif müziğimiz açık camı yarıya kadar indirmişim rüzgar hafif hafid yüzümü okşuyor. Kaz dağını tırmanıyoruz son molayı 4 saat evvel verdik hafif bir yorgunlukta başlamadı değil. Kaz dağının zirvede mola verip kahvaltı vs yapacağız bir 45dk dinlenmeyi planlıyoruz ve mola yerine yaklaşık 500 metre kaldı. Babamla sohbet ederken derinden bir tıslama sesi geliyor babamın tedirginliğini anlatamam ama sağa çekip aşağı in diye bağırdı. İndim aşağı bütün lastiklere takoz koymuş şöför mahalini kaldırırken banada oğlum büyük taş bul diye bağırdığını hatırlıyorum ben taş ararken o patlayan fren hortumunu tamir etme çabasında derken bir baktım kamyondan hafif çatırdama sesleri gelmeye başladı ve bizim emektarın yavaş yavaş geriye kaydığını gördüm. Koştum çamurluğa yapıştım çocukluk aklı işte sanki kamyonu tutabilecekmiş gibi. Babam gelip beni aldım tabiri caizse yolun kenarına doğru fırlattı çünkü kamyon takozların üzerinden atlayıp hafif üzerimize doğru devrilme açısı almıştı ki bir anda lastikler sola doğru dönüp kamyon kendini yolun ortasına attı ve geri geri gitmeye başladı. Karşı şeritten yanlış hatırlamıyorum kaz dağını inen varan turun otobüsü bizim olduğumuz şerittede 2 adet tır vardı. Babanın yolun ortasına koşup ellerini kaldırıp dur şöför yok demeye çalıştığını hatırlıyorum. Otobüse tırlara odaklanmışken çok yüksek bir ses duydum bizim emektar ormanın içine dalmış 3 4 ağaç devirmiş şasi bir yere kabini bir yere kasası bir yere gitmiş. Dönüp babama baktım asfalta diz çökmüş ağlıyordu. Gittim yanına oturdum sarıldı gitti oğlum gitti dedi. Sonra otobüsteki yolcular koşup beni alıp otobüse alıp su falan içirdiler ama aklım babamda göremiyorum ne yaptı ne etti diye kamyonun yanına gitmiş manzarayı görünce daha bir kötü olmuş. Neyse tabi tırlar ve otobüs yollarına gitti. Biz kaldık başbaşa Trakya bölgesinde ne kadar çekici kurtarıcı varsa hepsinin işi var ne hikmetse. Olayın akşamına Manisa'dan babamın arkadaşları geldi beni götürmek istediler gitmedim gidemedim.Otele gittik almadılar. Üstümüz başımıza perişan halde tabi. Döndük olay yerine ve Manisa'dan kurtarıcı ve tır gelene kadar 3 gün boyunca o enkazın içinde uyuduk.

Buda böyle bir anı daha anlatsam neler neler var.