Yemeyin şunları...

Istakoz, yengeç, karides gibi balık süretinde olmayan deniz canlıları canlı canlı haşlanıp kızartılarak yemeye hazırlanıyor. Bunları balıklar gibi ölü şekilde yemeye hazırlamıyorlar.

Belki bunları restoranlarda yiyecek maddi gücünüz olabilir veya damak zevkiniz bunlara müsait olabilir ama insaf ve vicdan sahibi iseniz, azıcık canlı sevginiz varsa, biraz olsun acıma duygunuzu yitirmemişseniz, asla bu tür canlıları yemeyiniz. Bu tür canlılar talep edildikçe yenildikçe canlı canlı haşlanıp kızarmaya devam edilecektir.

Ölsem yemem yiyenle muhatap olmam ve doğru bulmuyorum ama içini biraz olsun ferahlatacaksa bunlar da balıklar gibi acı hissetmiyor diye biliyorum.

yengeç ve karides öldürülüp yeniyor. sadece ıstakoz için dediğin doğru.

Onu da araştırdım ve bu tür canlıların canlı şekilde haşlanarak pişirildiğini öğrendim

Bunu yemeyin şunu yapmayın gibi mesajları nasıl ulu orta gönderme özgüvenini kendinde buluyor insanlar anlayamıyorum. Kim ne isterse onu yemekte özgürdür... Kendiniz yemezseniz yemezsiniz o sizi bağlar... Bu canlıların bu şekilde muamele görmesi beni çok üzüyor dense anlayacağım...

İğrenç görünüyor. Hamamböceğinden farkı yok.

Evet, ahtapotlarda aynı şekilde.

Ek olarak Ahtapotlar çok zeki hayvanlar insanları tanıyabiliyorlar kendi sahiplerini tanıyor biliyorlar YouTube'da videosu da var hatta insanları ayırt edebiliyorlar Yani bu hayvanlar bilinçli bir şekilde canlı canlı pişirilip yendiklerinin farkındalar maalesef büyük Günahtır Dinimizce zaten yenmesi de haramdır haksız yere öldürmenin eziyet etmenin cezası da cehennemdir.

"Çocuğun biri yakaladığı bir serçe kuşuyla oynayıp du­ruyordu. Oradan geçmekte olan Hazret-i Ömer çocuğa sordu:

– Küçük bey, bak zavallı kuşun kanatlarından tüyler dökülüyor, çırpına çırpına da tâkattan düşmüş görünü­yor. Ne olur bırak hayvancağızı!

Çocuk yaramaz olduğu kadar da merhametsizdi.

– Hayır, ben bu kuşla oynuyorum. İsterse kanatlan

kopsun, karşılığını verdi.

Halife buna üzülmüştü. Bir teklif daha yaptı:

– Sana bir altın versem kuşcağızı bırakır mısın?

– Hayır bırakmam.

– Ya iki altın versem.

– Hayır, yine bırakmam.

– Peki üç altına ne dersin? Küçük yaramaz buna dayanamadı:

– Üç altına razıyım. Hazret-i Ömer:

– Al sana üç altın, deyip parayı uzattı ve serçe kuşu­nu alıp havaya doğru fırlattı. Pırıl pırıl çırpındığı kanatla­rıyla bir anda gözlerden kaybolan serçenin arkasından sevinçle bakan Halife:

– Hayvanlara merhamet etmemiz lâzım. Hayvana acı-mayana Allah da acımaz, diyerek yoluna devam etti.

Seneler sonra, vefat etmiş olan Hazret-i Ömer’i müba­rek bir zat rüyasında gördü. Şöyle bir sual sordu:

– Yâ Ömer, Rabbin seni nasıl karşıladı, rahatın na­sıl?

Şöyle cevap geldi:

– Rabbim beni çok iyi karşıladı. Rahatım çok iyi.

– Ne sebebten Allah seni iyi karşıladı? Hazret-i Ömer şu bilgiyi verdi:

– Ben bir serçe kuşunu yaramaz bir çocuğun elinden kurtarmıştım. Meğer kuşcağızın yuvada aç bekleyen yav­rusu varmış. Yaramaz çocuk onu öldürseymiş, yavrusu aç kalacak, yuvada ağzını aça aça ölecekmiş. Ben üç al­tın verip de serçeyi kurtarınca yavrusunu da ölümden kurtarmış olduğumdan Rabbim bundan memnun olmuş. Bu yüzden beni cehennem ateşinden kurtardı, iyi karşı­ladı.

Hazret-i Ömer’in bu cevabı Peygamberimizin şu hadîsini hatırlatmaktadır:

”Siz yeryüzündeki canlılara acıyın ki, gökyüzünde melekler de size dua etsin, merhamet dilesinler. Allah’ın merhametini kazanasınız.” "

Herkes her şeyi yemede özgürse. Neyse ban yemeyeyim boşa. Anladın sen.