27 yaşımdayım ve mücadele etmekten artık yoruldum.

18 yaşımda tercih yapmayıp mezuna kaldım

19 yaşımda kocaeli hukuk'a girdim, sayısalcıydım 20-30 bin arasında yapmıştım sayısalda

kocaeli hukuk mezunu olursam hayatta pek bi şeyler başaramayacağımın farkına varıp tekrar hazırlandım 2. sınıfa geçtiğimde

ysg'ye 1 2 ay kala ağır bir depresyona girdim ve ygs beklediğim gibi gelmedi, okula geri döndüm bıraktım lys çalışmayı, lys'ye yine de girdim ve ytü kontrol otomasyon mühendisliği vs tutuyordu ama tercih yapmadım 21 yaşımda tıp hariç bi şeye başlamak saçma geldi, keşke yapsaydım benim hukukta ne işim var diye kendimi yedim bitirdim

25 yaşımda kocaeli hukuktan mezun oldum, ing çalışıyordum ve onun da yardımıyla büyük kurumsal bi firmada işe girdim, odtü bilkent mezunlarıyla aynı masadaydım, ama firmada beni atadıkları birim çok boş bi yerdi birim değiştirmek istedim izin vermediler 2 sene sonra da performansı bahane edip kovdular, çalışırken de boş durmadım sürekli farklı yer arayışındaydım bunun için para da harcadım

şu an 27 yaşımdayım 6 ay işsiz kaldıktan sonra o firmanın faaliyet gösterdiği sektörde çok daha ufak bi firmada bi iş buldum daha iyi unvanla, ama hala memnun değilim hayatımın bittiğini hissediyorum, hala görüştüğüm firmalar da var bıktım mülakata girip çıkmaktan

ve aslında büyük bir hata yaptığımı fark ettim. 25 yaşındayken gençliğin verdiği hevesle zirvelere oynamak istedim o yüzden birimimden memnun değildim ama şimdi bakınca ne kadar salak olduğumu görüyorum, neyse ne yap işini çık git evine. zaten eve de gitmezdim ofise gittiğim günler, spora dansa vs. giderdim, 1 2 kez iş sonrası date'e çıktım, hayatımın kıymetini bilemediğimi şimdi görüyorum

bu yaştan sonra artık ne yapabilirim? artık zekamın da düştüğünü hissediyorum artık kendimi yormak istemiyorum. kpss'ye girip düz memur olmak, biraz diş sıkıp para biriktirip cafe açmak vs?

Mücadele ettiğin konuların iş değil, kendine değer katacak konular olması lazım.

Üçüncü bir dil konuşabilmek için mücadele et. Yaptığın sporda, hobide daha iyi olmak için mücadele et.

Hepimiz para kazanmak için çalışıyoruz. Paranı kazan, kendine yatırım yap. Gerisini boşver.

evet bu gerçeği göz ardı ettim kariyeri hayatımın merkezine koydum kendimi dev aynamda gördüm çapımı bilemedim, vasat bi avukat olacakken o şirket sayesinde fena kazanmıyordum ama değerini bilemedim. kazandığım parayla dolar verip sertifika almaya falan uğraştım (aldım) kafama tüküreyim

Doğru yapmışsın işte. Sertifika senin için. Şirkette yaptığın iş, patron için.

Doğru yere yatırım yapmışsın.

boş iş hocam o sertifikayı da indirekt yoldan patron için aldım beni işe alsın daha iyi yerde işe gireyim diye

o sertifikaya vereceğim parayla çok daha güzel şeyler yapabilirdim

kariyer benim gibi vasat insanlar için bi ilüzyon, ha mesela boğaziçi müh. bitirmişsindir tabiki kariyer diye bi taraflarını yırt 40ında zengin olursun ama kocaeli hukuk mezunu olup kariyer kariyer diye kendimi yiyip bitirmeme hiç gerek yoktu

Derdin paraysa zamanında gemi kaptanlığı için okusaydın.

zekamın düştüğünü hissediyorum önceki yaşlarıma göre ama, misal pilotluk hayalimdi ama bu yaştan sonra kabul alsaydım bile eğitimi bitiremeyecekmişim gibi hissediyorum.

özel sektör zeki insanlar için, ben ort. zekadayım, iş güvencesi olmadan çalışmak çok kötü.

gemi makinaları işletme zımbırtısını mı diyorsun, tutuyordu onlar ytü'de, 19 yaşımdayken.

Mis gibi bölüm. 30-35 yaşında dünyalığını yapmış olurdun. Gerçi para akarken bırakmazdın ya. Yengemin kardeşi 28 yaşında çulsuz bir makine mühendisiydi bir kursla gemiye çıktı ev, araba, bir ev daha aldı 8 senede. Bir ara 7500 dolar maaşı vardı.

askerdeydım okumamıs ne kadar ınsan varsa hepsı ıs guc sahıbı hemde 20li yaslarda gerısını sen dusun okumak pişmanlıktır