aile evinden ayrılıp sıfırdan hayat kuran var mı? (2. sayfa)

titiz bir insanım ama artık bu takılacagım son sey olur be hocam. düzen kurana kadar elime ne kadar para gectigini, nerede calısıcagımı görene kadar idare etmek zorundayım.

tesekkur ederım 

Aileyle araya mesafe koymak hatta duvar örmek her zaman iyidir.

okudum kardeşim yazdıklarınıda sıkıntılı işler hangimiz çekmediki o kadar kendini yırttı ailemiz bizi istedikleri gibi yetiştirebilmeleri için ama nasıl olacaksak öyle olduk hani bazılarının lafı varya herkes nasıl olmak istiyorsa öyle oluyor diye.nası diyim yani bende dedim aileme yapamıyorum artık sizinle hergün tartışma bağırışma çağırışma gidin dedim evi bana bırakın kendinize iyi kötü bir ev bulun ablam yardımcı olsun bende tek yaşıyayım 30 yaşına gelmişim ama hala ailemleyim işsizim beş kuruş param yok.hayalim şuydu mahalleden bir arkadaşım var kafa dengi oda araba hastası benim gibi keyifli vakit geçiriyoruz dedim o gelir bana kalır arada beraber takılırız evde bilgisayarda müzik dinleriz yer içer birşeyler yaparız gene anadolu yakasından bir arkadaşımız var karşı taraftan çocukluk arkadaşımız ikimizinde yani dedim en kötü 3 kişi oluruz.onun haricinde çevremiz genişte nolduysa kimse ne arar ne sorar oldu nede biz arasak sorsak davette bulunsak bir buluşma görüşme vs hep sallıyorlar yani dostluk arkadaşlık çocuklukta kaldı ne olduysa herkes birbirine düşman olmuş bu devirde.bu konu biraz daha detaylı tabi kendi hayatımı ele alıcak olursak.

şunu diyim babam emekli öğretmen her zaman için beni iyi bir şekilde yetiştirmek için çok çabaladı ve sağolsun gerçekten bazı şeyleri dini olsun insanlık olsun manevi anlamda ondan gördüm öğrendim tabi onun haricinde beni yetiştiren yanında hayatı öğrendiğim ve beni ben yapan bir kişi dahada var oda iş hayatımdan ve manevi abim gibi hem patronum hem en yakın arkadaşımdı.neyse şunu diyim anne baba hep en iyisi için uğraşıyor yani çocukken ben kendi başıma rahat yemek bile yiyemezdim yani o kadar böyle nası desem yani el bebek gül bebek yetiştikte yani gerçekten baskı demeye dilim varmıyorda yani nası anlatsam yani terbiye edicem diye veya aman bir zarar gelmesin aman şöyle olsun böyle olsun derken.bakıyorum hayatımda ne kadar sıkıntılar yaşadım ve hala yaşıyorum başımızdan ne işler geçti.birşeyler dönüyor oldu yaşandı ama bana hiçbirşey söylemiyor ne ailem ne arkadaşlarım.yani haricinde gençliğimizde ne doğru düzgün okul hayatında düzgün okuyup kendimizi geliştirebildik ve birşey öğrenebildik okul hayatında yani hep resmen okumak için okuduk üniversite bitirdik kıytırık bir tane ama sadece okuduk işte bir getiriside olmadı.zaten nice kendini geliştirmiş o kadar eğitimi yabancı dili ve artıları olan insanlar bile doğru düzgün bir yere gelemezken.ve genç yaşta kötü alışkanlıklar felan derken uzunca bir süre sora onları terk etsek bıraksak bile bir dahada hayatımız eskisi gibi olmadı.resmen herşeyimizi değiştirdi o yanlış alışkanlıklar ve hasar verdi adeta psikolojimize ve beynimize vücudumuza.

yani ne diyim parasız hiçbirşey olmuyor olsa biraz param tutardım bir ev ailemi derdim siz orda kalın ben burda kalacağım diye ama malesef olmuyor.kendi başlarına gitmeyide onlar kabul etmedi o kadar ısrar etmeme rağmen.yani ben yıllardır evden çıkamıyorum bir odanın içinde yat kalk bilgisayar her günüm aynı ve bıktım inanki böyle yaşamaktan allahın gücüne gitmesin halimize şükür ama.yani arabam olmadan cebimde para olmadanda zaten dışarı çıkmak istemiyorum ne kendi başıma nede biri çağırırsa.yani çalışalım desek geçmişte çalıştığım işler oldu tabi onların bana iyi veya kötü anlamda getirileride oldu.yani iş hayatından gerçekten sevdiğim arkadaşlarım oldu her ne kadar görüşemesekte şu an ama çok sıkıntılı tiplerde var iş hayatında ve özelliklede hizmet sektöründe çalışınca yani iş yerindeki sıkıntılı bir kaç tip sıkıntılı bazı müşteriler yani oluyor baya ve bazı bir kaç cins yönetici derken.çalışmadanda soğuduk zaten istesek bile yani hep angarya işler var onlarda yani yıprandığına ve psikolojik anlamda çalışırken işte böle öyle şeyle yaşıyorki insan yani diyorum değmiyor değmiyor.yani evde otursan gün boyu bir türlü çalışsan bir türlü.bende arada kaldım ve yani ne diyim işte böyle yaşayıp gidiyoruz.eğitim hayatındada yani bende lanet ede ede okudum liseye kadar ok ama ondan sonra üniyi şehir dışında okudum ve lanet ettim gittim üniye bir türlü alışamadım okulun olduğu yere ve zaten sıkıntılı bir süreçten çıkmıştım.yeni yeni toparlıyordum kendimi.lisedeki gibi bir arkadaş çevremde olmadı.yani sonuçta okumaya gidiyoruz ama zaten isteksizdik.ve sosyal birşeyde olmadı üni boyunca eve kapandık kaldık yani böyle işte ne diyim.şu anda bu yaşa geldim zaten aşk hayatında öyle şeyler yaşadımki lanet ettim yani seviyoruz bir türlü karşılığını göremiyoruz görsek bile bir arada olamıyoruz derken bu yaş oldu işsiz adamıda tabiri caizse diyorlar parasız erkeği bir tek annesi sever o hesap.ne evlenebildik.ne aşk hayatı yaşıyabildik uzar gider böyle daha farklı benim yaşadığım şeyler arka planıda var tabi ama.ne diyim yani sen böyle yazdın bende bir nevi içimi dökmüş oldumda bakma çoğu kişi aynı yani hayatlarımız pek fark yok yani şartlar belli ülkemizde.

bende baya doluymuşum yazdıkça yazdım ama şu anda durum bu yani :)

öyle gerçekten. keşke bunu daha önceden görebilseydim, yaşamadan öğrenseydim.

Ben çözümü günde 1 paket sigara ve alkolik olarak buldum  Yaşıtız ama ben artık saldım ne düşündüysem olmadı her geçen yıl umudumu kaybettim oturup keyfime bakıyorum yeni hayat felsefem ye iç sıç yat gittiği yere kadar sana başarılar diliyorum. Ailevi sorun ne demek bilirim bu arada babamla çok uğraştım zamanında hastanelik olduk sonra ayar çekti kendine ışığı görmek işe yaramış aslında bende pişmanım ama kimin üstüne o kadar gelsen en sonunda patlar.

tencere dibin kara seninki benden kara hocam.

siz neden ailenize evden gidin dediniz onu anlamadım ben. bana biraz beyhude çaba geldi bu. mesela ben huzursuzum artık yapamıyorum diyorum ama gitmeyi düşünen benim. asgari ücretle bir şeyleri yoluna nasıl koyarım nasıl düzen kurarım diye düşünüyorum.

çalışmadan soğuduk falan demişsiniz ama çalışmadığınız sürece bu durumdan kurtulma şansınız yok, bunun farkındasınızdır umarım.

benim de içtiğim bir tek sigara var şu an. o da aylardır tütün içiyorum ciğerlerim hırıldıyor alt tarafı 2 yıldır sigara içiyorum. mide yakmaktan başka bi halta yaradığı da yok zaten. alkolden de nefret ederim kokusuna dahi tahammülüm yok ama size afiyet olsun.

çok hassas konular bunlar o yüzden fazla yorum yapmak istemiyorum detaylarınızı da bilmiyorum. umarım bundan sonrası sizin icin de daha iyi olur.

Bir dönem beklediği bir para gelmişti cebide rahatlayınca her akşam içer evde terör estirirdi içmeyide bilmez zaten ayık hali bile çok çekilmiyor birkaç ay sabredebildim işte. Şuan ailevi bir sıkıntım yok bu açıdan çok memnunum en iğrenci bu çünkü ne yapacağını bilemiyorsun, maddi olarak sıkıntılar var birde kendimle sıkıntım var sigarayla bira üç kuruş paramı emiyor onada bir çözüm buldum ayarlıyorum iyi dileklerin için teşekkür ederim :) Size sigara bayağı dokunuyor yalnız dikkatli olmanızı öneririm ben 8 senedir içiyorum öyle birşey yaşamadım.

amma kıymetli evleri varmış yani güvenmiyorlarmı veya tek başına yaşayamazmı diyorlar yapamaz geri çağırır bizi ondanmı gitmiyorlar bilmiyorum ama.çalışma konusuna geliceksek şu anda mecburiyetim yok bir şekilde geçiniyoruz ama yani ne diyim bende çıkmazdayım.paranın değeri yok çalışana saygı yok değer yok çoğu yerde ne diyim bu düzene lanet olsun..

Ben bunu yaptim 19-20 yasindaydim, Universiteye basladim ilk sene yurtta kaldiktan sonra eve ciktim tek basima o zamanlar ekonomi fln iyiydi Turkiye boyle degildi tabi. Ondan sonra mezun olana kadar Istanbulda tek yasadim organizasyon firmalarinda calisiyordum cevirmenlik konserler etkinlikler baya cevrem vardi fena kazanmiyordum ogrenci icin gecinebiliyordum haftada 2-3 gun calisip buyuk para aliyordum, hatta arkadaslarimi da getiriyordum islere.

Sonra bastim gittim okulun son senesi Amerikaya Work and travela dondukten sonra 1 yila yakin aile ile yasadim o sirada calismaya devam ettim ehliyetimi aldim vs okul donemi baslayinca Romanyaya mastera gittim tek basima yasadim zaten Romanya sonrasi benim hayatim cennete donustu. O zamanlar lira degerli hem calisiyordum hem babam 500 lira yollasa ihya oluyorum, 500 lira o zamanlar 1000 ron ediyor Romanyada o zaman asgari ucret 900 ron dusunun. Amerikadan tanistigim arkadaslar var bir suru hatun geliyor gidiyor hayatimda ilk defa asik oldum gercekten vs neyse uzatmayayim.

Yani evet tek yasadim, temizlik yemek vs kendim yapabiliyorum bana cok sey katti. Ama eski Turkiyede bunlar mumkun seylerdi 10 sene gec dogsam bitmistim ben genclerimize cok yazik oluyor. Simdi orta halli bir aile cocugunu yurtdisina okumaya fln yollamasi imkansiz. Yahu dolar 1.7 idi ,euro 2.5 fln sadece ben degil cevrem orta halli arkadaslarim hep avrupa vs geziyordu.

bir dönem aile sorununuz olduğu için kendinizle probleminiz var. aynı şey bende de oldu. insanı içten içe kemiren tüketen şeyler bunlar. uzakta olsak yine üzülürdük ama bu kadar etkilenmezdik. şahsen tek odağım aile olmuştu kendimi düşünmüyordum hayatım nereye gidiyor bilmiyordum, arkadaşımla çıkayım dolaşayım kafamı dağıtayım demiyordum, uyuşmuş gibiydim ya da en basit tabirle salak gibiydim. bir de benimkiler sorunları bitince bana sardılar çok güzel oldu.

sigara alkol bir yere kadar aslında. her yönden zarar. hayat amacı olmadan yasamanın getirdiği problem sanırım. ya da en kolay kaçış yöntemi.

cok sagolun hocam moralime moral kattınız

tabi insanın kendi sorunları yetmiyor bir de bu sorunlar var. her yönden engel baskı. kapana sıkışan fare gibi hissediyorum.

Yani hocam daha zor ama imkansiz degil tke basina cikmasanda kizarkadasinla yada arkadasinla eve cikip masraflari bolusebilirsin. Sordun soyledim yani ne diyeyim ciktim surundum keske cikmasaydim diye yalan mi soyleseydim?  

haha yok hocam ya :) doğum tarihi elimizde olan bir durum değil zaten. aynı sekilde icine doğduğumuz sartlar da.

zaten tek basıma cıkmak icin önümü görmüs olmam lazım, ben de mutlaka bir arkadasimin olduğu sehire giderim onunla eve cıkamasam bile bilmedigim sehirde yalnız kalmam, tanımadıgım biriyle de eve cıkmaya razıyım ya da maddiyattan dolayı mecburum diyelim. biraz daha para biriktirmek lazım.

Sorun tespitiniz yanlış. Sandığınızın aksine insanların yakın çevresindeki kimse, kimseye sürekli art kasıtlı olarak zarar vermek istemez veya bir kişi kendisine yada yakınlarına da köstek olmak istemez. Bu tarz sorunları bana şöyle yardım etmeyin böyle yardım edin diyerek çözmek mümkün değil. Çok bilmişlik yapan, yardımcı olmaya çalışan yakınlarınıza bana ne yararın, ne zararın dokunmasın deyin hiçbir şey istemeyin kibarca öbür türlü bana benim istediklerimi ver, istemediklerimi bekleme ve git tutarsızlık olur normal karşılanmaz.

Şunu bireysel olarak da toplum olarak da kabul edersek işin gerçekliğini daha iyi kavrayabiliriz. Aniden ortaya çıkan, zaruri - hayati ihtiyaçlar dışında iyilikte uzun vadede en az kötülük zararlıdır. Bir kişi size bir kere iyilik yaparsa farkında olmadan sizi kendine manevi olarak borçlandırır, size sürekli düzenli bir iyiliği yaparsa da istemsiz bir şekilde sizi kendine muhtaç eder. Anne, babaların ve akrabaların genelde art niyet içermeden yaptığı budur. İnsanları yıllardır bu kriter ile tartarak bana ben istemeden yaptıkları iyilikler için sevindim kötülükler için de bir şey olmaz deyip geçtim. Dünyanın en büyük hatasını yapmışım. Gerçekten ihtiyacımın olmadığı iyilikler bana ciddi manevi veya maddi borç, bir şey olmaz o kadar iyiliği, faydası dokundu diye duymazdan geldiğim laflar, tavırlar hafızam da.

Ailelerin en büyük iyiliklerinin de ergenlikten, yetişkinliğe, yetişkinlikte gerdeğe kadar her zaman sağladıkları finansman desteği de kişiler üzerinde borç alan emir alır mottosu oluşturur. Ki paranın zorluğunu önemini iş hayatında insan çok daha iyi tecrübe ediyor. Anne, babaların farkında olmadan, olarak yaptıkları egoistlikler, yanlışlıklar 3-5 bin TL maaşı her ay size verdiği için sizin ne yiyip ne içemeyeceğinize karışabilecek işverenlerle tanıştığınızda sorunun şu olduğu hemen ortaya çıkıyor kimseye ne iyilik yap, ne kötülük ne de kimsenin iyiliğine muhtaç ol.

Bir de hayat gerçekten bencil ve acımasız arkadaşlar. İçgüdüsel olarak mecburen öyle sevgi dostluk kardeşlik ile milyonlarca sperm hücresini geçmedik ezdik geçtik dünyaya geldik. En sevdiğin arkadaşların yakınların bile en güzel - en iyi anlarında aramaz seni yalnız kaldığında sevgilisinden ayrıldığında 101 - okey için 4. eksik olduğunda ararlar. Belki gerçek dost bu kadar namuzsuz olmaz ama o bile içgüdüsel olarak en güzelini sana verip kötüsünü kendine almaya çalışmaz ( psikiyatrik bir sıkıntısı yoksa ). Yani hayat mecburi bir şekilde bencildir.

@hemoglobinz

Dostum bu konunun sıkıntısını 17-18 yaşında bende yaşadım ve tattım. Sadece benden önce dünyaya geldikleri için benden yaşı büyük olan insanlar bana bu tarz konularda ölmeden yaşayabildikleri, çalışabildikleri için benle ilgili konularda çok tavsiyeler verdiler. Sonrasında 3-4 yıl boş boş evde yattım işe girdim iş yerinde de aynısı oldu. Fakat bir şey fark ettim sorun bu insanlarda değil bu insanlara kendimi yanlış lanse ettiren, yanlış zamanda kendimi egoist yanlış zamanda ürkek, non - alfa olarak gösteren bendeymiş. Fakat bu önemli bir tespit aileden finansal ve barınma anlamında kavga etmeden, rest çekmeden bir miktar aile desteği ile ayrılabilmek en önemli temel gereklilik. Bunu da ya ayrı şehirde üniversite okuyarak ya da farklı bir şekilde güzel bir iş bularak ya da evlenerek yapabilirsin.

Küçüklüğümüzden beri bizim şu 20-25 yıllık süreçte istersen yaparsın, istersen elde edersin yalanları çok meşhur oldu. Öyle bir şey yok arkadaşlar her bölgede iyi kazanan insanlar, daha rahat ve güzel yaşayan insanlar olacak daha kötü ve zor şartlarda daha az kazanan insanlarda olacak. Kimse kötü kazanmak veya kötü şartlarda olmak istemez. Fakat sadece istemek ile de olabilecek bir şey değil. İstemek temel ilk gereklilik fakat sonrası doğru yerde, doğru sektörde, doğru yöntemlerin, doğru zamanda ve şans faktörünün bir araya gelmesi gerekiyor.

Aile veya iş hayatında bu insanların başarıları, yanlışları ve mevcut manevi-maddi birikimleri ne küçümsenmeli ne yüceltilmeli. Fakat gerçekçi olmak gerekirse istisnalar dışında aile çok kötü bir ekonomik durumda değilse ailenizi veya tahmini en az ailenizden 15-20 kat daha varlıklı işvereninizi alt edebilmenizin kolay bir yolu veya kendinizi bunlardan daha güçlü potansiyel başarılı hissetmenizin somut bir dayanağı yok. Bu insanların birikimlerini bu insanlar sizi destekleyerek bile kısa sürede elde etme şansımızın çok düşük olma gerçekliğinin yanında bir de bu insanlara rest çekerek bu şansın ne kadar daha düştüğünü haklı olarak siz tahmin edin.

Yanlış tavır ve tutumları, söylemleri ile içgüdüsel olarak ya siz kimsiniz de bana benim hayatım ile ilgili akıl veriyorsunuz, bana bir şeyler empoze - dayatmaya çalışıyorsunuz diye sık sık düşünsekte şunun da farkında olmalıyız. Rest çekmek uzun vadede ne kazandırır, ne kaybettirir? Ilımlı bir şekilde hem eleştirmek hem hak vermek diplomasi ne kazandırır? Demiyorum ki para için her şeye evet, haklısınız deyin yeri geldiğinde yanlış düşündüğünüze güzelce yanlış deyin, çok daha agresif bir şekilde yapılan yanlışa benzer şekilde agresifçe tavrınızı gösterin. Gerçekten mantıklı, doğru olan şeylerle ilgili de hem manevi hem maddi olarak dışlanmamak için hem de sırf kibrinizi okşamak için rest çekmeyin kasten rencide edilmediğiniz sürece.

Bugün ile eskileri de kıyaslarken eski hayatta düzenli olarak bu kadar para harcanabilecek imkanların olmadığı gerçekliğinin de lütfen farkına varın. Şuan ortalama bir dünya vatandaşı 300-400 yıl önceki padişahlardan, krallardan, kraliçelerden daha fazla imkana, olanağa sahip ( her sektördeki endüstriyel gelişim ve maliyet düşüşleri ile ) 80'ler 90'lara göre tabi hayat daha zor zira o zaman bir çok insan için dünyanın bir çok yerindeki bugün olan icatların, tüketim ve eğlence ürünlerinin bir çoğu yok.

Toplumsal ekonomik gerileme veya ilerleme düşündüğünüz gibi temel problem değil. İhtiyacınız olan şey herkesin zenginleşmesi daha iyi yaşaması değil sizin bulunduğunuz bölgede, aile üyeleri arasında en başarılısı, en çok kazananı olmanız.