Aileme güvenemiyorum

Merhaba,ailem çocukluğumdan bu yana hep kavga etmiştir.Annemle babam 6 senedir farklı yataklarda yatıyorlar.Evde durmaksızın hep kavga oluyor,annem babamın ticaret için yaptığı yatırımlar yüzünden babama karşı soğuk davranıyor.Mesela ev alınacak parayla ticarete yatırım yaptığı için vb.Çok detaylı anlatmayacağım neyse,1 ay önceki kavgalarından sonra babam ilk defa evden ayrılacağını kısacası boşanacağını ima etti.Önceki kavgalarda hep annem evden gitceğini söylerdi.Ama bu sefer babam dedi.Şuan 1 ay önceki kadar olmasada evde herhangi bir ses çıkmıyor.Ama babam evden gitceğini çok içten söylemişti bu yüzden çok kaygılıyım.Annem normalde bilgisayar öğretmeniydi ama babam evlenmeden önce annemin çalışmamasından yana olduğu için annemde 3 yıl çalıştı ve mesleği bıraktı 20 yıldır ev hanımı olarak duruyor.Sorun şu babamla annem ayrılırlarsa annemin herhangi bir işi yok ve işe girse bile annemin bir işte çalışması konusunda çok huzursuzum.Psikoloğa gidiyorum üst düzey okb'm var ve her türlü ihtimal aklıma geliyor kafayı yiyorum.Anneme uzak yerlerde birşey olmasından binbir türlü ihtimalden kafayı yiyorum.Bir evimiz yok şuan sitede oturuyoruz ve evimizde fena değil,izmirde,kiracı aylardır 4 bin'de tutuyor ve kiracıya güvenmek mümkün değil.Güncel ev fiyatları 12 bin civarı ve annemin evi ayakta tutabileceğini sanmıyorum.Kulağa lüks gibi geliyor olabilir ama annemin çalışması,faklir gibi kavramlardan nefret ediyorum.Gerçekten bu konuda çok hassasım ve aileme güvenemiyorum şuan evde herhangi bir çatışma olmasada babamla annemin ayrılma ihtimali var,ayrılırlarsa iğrenç olcağına eminim en azından içimi buraya dökmek istedim.Her türlü görüşünüz lütfen söyleyin içimdeki düşünceleri ilk defa buraya anlattım

Dostum hikayelerimiz çok benzer. sadece tabiri caizse babam ceketini alıp çıkmıştı o yüzden ben okulu bitirene kadar evimiz satılmadı. okul bitince %50 %50 her şey bölüşüldü (annem gram hak etmese de). benim annem de belli bir dönem çalışmış sonra babam çalışmasına gerek olmadığını kendisinin aldığı maaşın her türlü yeteceğini söylemiş ve 20 yıldır ev hanımı... bir takım süreçler ve olayların gelişmesinden sonra tabiki annemin de iş bulması ve ev bulması gerekti. restorant vs gibi yerlerde çalıştı. şu an bir giriyor bir çıkıyor. sigortasını doldurmaya çalışıyor vs. ben de anneme yardımcı olmak için üniyi açıktan okuyorum ve çeşit çeşit işlere girip aldığım maaşın %90 ını anneme veriyorum. Eski ev (site içindeydi) iyi fiyata satıldığından kiraya çıkmamıza gerek kalmadı direkt satın aldık.

Bu saçmalıklar 14 yaşımdan 18 yaşında kadar sürdüğü için psikoloji falan kalmadı üni kazanmak bile hayal olmuştu. aslında bir bakıma puanım yetmediği için açıktan saçma sapan bir bölüm okuyorum. (en azından işe girebiliyorum)

Eğer ayrılırlarsa-

Seni kesinlikle çok iyi anlıyorum. Biz de tam bir "aile" iken babamın kariyer konumundan ötürü durumumuz bayağı iyiydi. Benim gözümde baba çalışır anne bize bakardı. Hatta annemin çalışması gerekeceğini anladığımda kafamdan kaynar sular dökülmüştü. çünkü bu zamana kadar ailemden böyle bir şey görmemiştim. o kadar yani... babam iş çıkışı marketten eve ağzına kadar dolu torbalarla gelirdi. abur cuburlar, dana sucuklar, en pahalı şampuanlar vs vs. bunu sevmiyorum ama zengin gibi hissettiğim oluyordu. Ama şimdi abur cubura asla para vermem, sucuğu piliç alırız, en ucuz bulaşık deterjanı en ucuz peynir, en ucuz bal faln filan... bilgisayara biraz fazla bakarım elektrik faturası 20 tl fazla gelecek ne yapacağız diye düşünürüz. zaten sosyal yardım alıyoruz geldiğimiz noktayı sen düşün...

Sanki en tepeden en dibe indim ve ne yapacağımı bilmiyordum. uzun süredir aynı şartlarda yaşadığım için artık normalim bu oldu tabiki. Senin için şunları söyleyebilirim; üzgünüm dürüst olmak zorundayım iğrenç olacak diyorsun ya evet iğrenç olacak... hem de iğrencin böylesi... bütün hayatına format atılacak ve her şeyin yeri değişecek. ne yapacağını şaşıracaksın... okul okuyup kendini mi kurtarmalısın? okulu bırakıp işe mi girmelisin? annene destek mi olmalısın? baba ne yapacak? ev bulabilecek misiniz? kafanda saçma sapan bir ton soru. annenle baban kavga etmeye devam edecek. açılan boşanma davası sadece boşanma davası olarak kalmayacak. nafaka davası şu davası bu davası, sen mahkemeye çıkacaksın falan filan manyak manyak işler anasını satayım... ne psikoloji kalacak ne bir şey...

Ama şunu da söylemeliyim ki bir anda hayattan çok fazla şey öğrenmeye başlıyorsun. spoiler olmasın diye saymıyorum  . muhtemelen yaşın küçük, bazı insanlar erken olgunlaşır derler ya. bu tarz şeyler yüzünden. sen de onlardan biri olabilirsin. bir söz vardı kim dedi hatırlamıyorum. sakin ol ve olacaklara hazır ol muydu neydi...

Buraya kadar okuduysan okb nin kralını üst düzey yaşamış olabilirsin. öncelikle afedersin. neden böyle anlattım dersen eğer benim de psikolojik sıkıntılarım vardı, sosyal anksiyete ve asperger. fakat hayatımda yaşadığım bu restart, psikolojik sorunlarımla da başa çıkmaya yardımcı oldu. nasıl olduğunu sen zaten yaşayarak anlayacaksın. (asperger geçebilen bir şey değil (çok zor)  sadece ortama adapte olmayı öğrendim diyebiliriz).

annemle babamın birlikte çektikleri selfilere bakıp hüzünlendiğim çok oluyor. keşke bir arada olabilseydik... umarım senin canın benimki kadar sıkılmaz. dünyanın sonu değil sadece hayatta bazen böyle şeyler olur.. Asıl sorun her şeyin sonsuza kadar yolunda gideceğini sanmak. hayır öyle olmuyor.

Zor bir durum. Annen ve baban bu zamana kadar sırf çocukları için ayrılmamış evliliklerini ite kaka devam ettirmeye çalışmış. Sen çalışabilir misin bilmiyorum. Denecek fazla bir söz de yok. Bir ülkenin ekonomik durumu ne kadar önemli, bu şekilde aileleri yıkabiliyor. Rahmetli Süleyman Demirel'in enflasyonla ilgili güzel bir demeci vardı. O geldi aklıma.

Girişimci Gorilyoutube

Enflasyon - Süleyman Demirel

https://www.youtube.com/watch?v=Dy_IToTFoww