BU FORUM KENDINI IMHA ETMISTIR. (4. sayfa)

Başınız sağolsun hocam :(

Başınız sağolsun, Rabbim mekanını cennet eylesin.

Başınız saolsun Allah rahmet eylesin , dünya düzeni bu

İleride senin çocuğunda babamı kaybettim diye başlık açacak belkide

Hayatta neler var komşumuz 73 yaşında bir kadın vardı tansiyon şeker vardı altına kaçırıyormuş sol kolu ile çaydanlık kaldıramazdı diz kapaklari yüzünden bastonla yürürdü yani ölüm herkese var Allah çektirmesin derdi unutmayın beterin beteri var

Başınız Sağ olsun

Bu tarz durumlar da inancınızı kaybetmeyin fakat kişiden kişiye zaman süreci farklılık göstermekte (zamanı kullanım şekli)

kimse beni yanlış anlamasın ama üzüntüden hasta olan insanlar olabiliyor

Bu tarz durumlarda kendinize ufak ufak hedefler belirlemeniz ve o hedeflere odaklanmanız zamanında etkisiyle hem günlük hayata daha adapte olmanıza ve size olumlu katkısı olacaktır

Çünkü insan boşta kalıp o boşlukta da duygusal düşüncelere yoğunlaştığı vakit ki bunlar üzücü durumlar ise kişi için iyi bir durum değil

Boşlukta kalmamanız için bu bir iş yada hobi bile olabilir ufak ufak hedefler koymanız sizin için iyi olur

Annemi kaybettiğimde 30 yaşındaydım çok ani oldu toplamda teşhis vefat arası 35 gün sürdü. Allahtan gelene boynumuz kıldan ince elbet ki hepimiz gideceğiz fakat 17 yaşında kız kardeşim daha reşit olamadan annesi onun lise son senesinde sağlıkçı staj üniforması giydiğini, benim evliliğimi göremeden vefat etti. Çekilen bir kaç resim ve video onu hep hatırlatıyor.. Zamanla kabuk bağlıyor, hayatın koşuşturmacası, iş güç derdi derken biraz kapanıyor gibi oluyor ama internette gezerken bir video çıkıyor karşına ona bile saatlerce ağlayabiliyorsun. Ben şöyle anlatıyorum annemi kaybettikten sonra 1 tam hiç olamadım hep%75 hayatıma devam edebiliyorum.

Allah rahmet eylesin, mekanı cennet bahçeleri olsun, ,yattığı yer annenizi incitmesin inşallah.

Bende 31. yaşıma doğru gidiyorum ve bu yaşa kadar 1. derece bir yakınımı hiç kaybetmedim. Uzaktan olan insanların acılarını yaşayıp hissedebiliyorum ama hayattaki en büyük korkum 1. derece bir yakınımı kaybetmek.

Ne yaparım, nasıl tepki veririm, susar mıyım bağırır çağırır mıyım ağlar mıyım ne yaparım hiç kestiremiyorum. Annem ve babamın gözümün önünde yaşlanmalarını görmek bir yandan güzel ama bir yandan da hem böyle konular hem de internette bazı videolar gördükçe onlara hiç yakıştıramadığım ölümü düşünüyorum.

Allah yardımcınız olsun. Derdi size veren Allah dermanını da gösterir. Gönlünüzü ferah tutun...

Son bir not : Saat kırıldı diye vakit durmuyor. Kimsenin yokluğu kimsenin sonu olmuyor. Bu da burada dursun.

Evet. O sebeple sıralı olsun ve mümkün mertebe geç - ama sağlıklı - olsun derler.

Taziyemi sunuyor, başsağlığı diliyorum.

ben yıllardır babasızım doğrusu babam var , ama bizi aramaz sormaz ne yaptığımızı bilmez. yaklaşık 15 yıldır böyle. Annemle yaşıyorum. Babama dahi hiç bir anım yok. Bugün vefat etse yerini bilirim bir kaç kere beyninde pıhtı attı diye halalarım haber verdi gitmiştim duygusal olarak birşey hissedemedim. Başın sağolsun ölümün her türlüsü kötü.

hayatın bir şekilde devam ediyor. bunu sen değil her insan yaşıyor. umarım Sıralı ölümler ile göçeriz bizde bu dünyadan.