Atom Bombası Patlarken Nasıl Fotoğraf Çekilmiş ?

O bomba patlama alanını Sultan Ahmet civarına koyduğunuzda tarihi yarımadayı yani şehrin tarihsel nucleus'unu imha ediyor; daha ne olsun hocam? :) İlaveten İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra füzyon (hidrojen) bombalarının da geliştirilmesiyle çok daha güçlü nükleer bombalar yapıldı. Nükleer silahlar stratejik ve taktiksel olarak iki kategoriye ayrıldı. Aşağı yukarı Hiroşima'ya atılan bombanın ton cinsinden patlama gücü ölçeğindeki bombalar artık taktiksel kabul ediliyor. Stratejik bir termonükleer cihaz çok daha büyük patlama çapıyla İstanbul'un semtlerinin büyük bir kısmını dümdüz edip şehri kullanılmaz hale getirecektir. Bu dehşet verici bir güç, bu sebeple kimse nükleer silahları İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra kullanmaya cesaret edememiş, daha doğrusu hiç kimseye hesap vermeden nükleer silahların bir savaşta kullanılabilecekleri meşru zemin yaratılamamış. Nükleer silahların yine de birisi paradoksal olmak üzere iki tane olumlu yönü var gibi görünüyor: Birincisi karşılıklı garantilenmiş yıkımın getirdiği barış ve caydırıcılık. Akademik literatürde bu mutual assured destruction and nuclear deterrence olarak geçiyor. İkincisi ise dünyadaki yaşamın varlığını tehlikeye atabilecek uzay çöplüğüne karşı olası bir kalkan, dünyaya yaklaşan büyük uzay çöplüğünü parçalara ayırıp hasarı azaltma veya dağıtma yolu. Nükleer silahların gücü insanlara büyük bir sorumluluk duygusu veriyor ve paradoksal olarak dünya savaşlarını, yani dünya çapında topyekun harbin getirdiği yıkımları önlüyor. Bu ilginçtir: Medeniyetimizi bilim ve teknolojinin verdiği büyük kudretten gelen sorumluluğun ayakta tuttuğu gerçeği. Bilim ve teknoloji insana gerçekten sorumlu olmayı öğretir. Bu yönüyle de eşsizdirler.