Bilgisayar Müh. Bırakıp YKS'ye hazırlanmak

22 yaşındayım. 4 yıldır bu bölümü okuyorum. Hatta 2. sınıftan sonra belki problem okuldadır diye okul bile değiştirdim. Lakin bir türlü ilgi duyamıyorum. Bölüme bilinçsiz bir şekilde girdim. Tıp okumak aklımın ucunda bile yoktu. Bilgisayar bugünkü kadar olmasa da hype'lı bir bölümdü. Emin olun girdiğim sene sizin kadar bilinçli değildim, forumlarda takılmıyordum. Mühendislik seçecektim ve bilgisayar mühendisliği kulağa cool geliyordu. Özel bir üniversiteye tam burslu olarak girdim.

Uzatmayacağım. Sevemedim bir türlü. Motivasyon bulamadım. Oturup bir problemi kodla çözmek, sonra hatasını ayıklamak, sürekli internetten yardım almak, tıkanınca öyle ekrana bakmak... Bilemiyorum, çalışsam elbet yaparım. Aptal değilim en kötü bir yerlere gelirim bu meslekte. Ancak artık bu mesleğin istediğim şey olduğunu bile düşünmüyorum.

Bir diğer yandan hafiflese de hala tam olarak çözümleyemediğim. sağlık sorunlarıyla geçti bu seneler. Sağlık sorunlarının etkilediği özgüven eksikliği, onun sebep olduğu yalnızlık ve asosyallik diye gidiyor bu liste. Okulu değiştirmenin bir işe yarayacağını düşünüp bir devlet okuluna geçtim. Bir dönem boş boş okudum. Sonrası malum online oldu zaten. Şuan buradayım. Oturup 15dk bile çalışacak sabrım yok. Bugün vizeme girmedim. Bundan sonrakilere de girmeyeceğim. Aptal gibi myp ile geçiş yaptığım için hakkım da bitti. Tek çarem bir daha girmek.

Kendimi rezalet hissediyorum. İstediğim yeri kazanabilirsem 23 yaşında başlamış olacağım. Belki intibakla 3-4 dersi saydırırsam ve hızlı bitirmeye kasarsam 26 yaşında olmazsa 27'de mezun olacağım. Kendimi rezalet hissediyorum. Geç kalmış, yaşlanmış, eli kolu bağlı bir haldeyim. Bir de bunun aileye açıklaması var. Maddi durumumuz ortanın üstü sayılır. O yönden çok sıkıntı çekmem. Lakin sınava tekrar gireceğimi söylersem beni anlamayacaklardır. Maymun iştahlı yaftası koyma olasılıkları yüksek. Yeni kazandığım bölümde de problemler yaşayacağımı, uzun bir süre daha onlara yük olacağımı bile düşüneceklerdir belki. Ya da ben kuruntu yapıyorum. Bilmiyorum. Ancak bu karar bana fazlasıyla ağır geliyor ve kendime yediremiyorum.

Bir yandan sınav sistemi var tabii. Benden daha iyi biliyorsunuzdur. YGS/LYS gibi gerçekten seçici bir sınav yok artık. Üzerine diğer malum etkenler. Ne olacağı belli olmayabiliyor. Bu da strese sokuyor beni.

Belki ilerde sizlere danışacağım şeyler olacaktır ancak bunu sadece 2016dan beri tek tük uğradığım bu foruma biraz içimi dökmek için yazdım. Belki ders çıkaranınız ya da bana akıl vereniniz olabilir. Kendimi, duygularımı ve içinde bulunduğum hali ne kadar anlatabildim ondan bile emin değilim. Neyse.

abi gtüde bileklerimi boydan keserim muhtemelen.

ne istiyorsun ki

işletme mühendisliği veya endüstri.

Hocam durumunuz çok zor, empati yapınca anlayabiliyorum sizi. İnşallah en doğru yolu bulup,ona göre hayatınızı şekillendirebilirsiniz. Keşke meslek seçiminden önce kafanızın dikine gitmeden uzmanlardan yardım isteseydiniz. Allah yardımcınız olsun.

Sorması ayıp hangi üniversitedesiniz ?

Hocam büyük kardeşim yazılım mühendisi. Seçim aşamasında inanılmaz detaylı şeyler konuşmasak da genel olarak hep olumladı mesleği ve bölümü. Yani hiç kimseyle konuşmadan gözü kapalı bir karar vermedim ancak yeterince soru sormadığım ve o zamanlar kendimi tanımadığım bariz.

İstanbul'da bir teknik üniversitede diyeyim.

aynı bölümü okuyoz hocam ben de illallah ettim resmen orman mühendisliğine yatay geçişi bile düşünüyorm . bu kadar kafa patlatmak gereken başka bi mühendislik yok gibi. programlamayı seviyorum ama temel mühendislik dersleri canımı çıkarıyor programlamaya zaman kalmıyor resmen . hangi üniversiteydi sizinki *

Aynen,keşke o zaman daha da bilinçli olsaydınız,daha çok soru sorma imkanınız,zamanınız olsaymış.

Ben mesela şuan 11 im,ama kaç tane meslek araştırıyorum,halen de araştırıyorum.Her bilgiyi ince eleyip sık dokumak önemli. Sağ olun bana da yardımcı oluyorsunuz. Son ana bırakmamak gerekli meslek seçimini.

İstanbul'daki üniler fena değildir diye düşünüyorum da, en azından yardım alabilirdiniz ama işte uzaktan olunca olmaz diye düşünüyorum. (Kusura bakmayın,yanlış bir yorum yaptıysam. Tecrübesizliğime verin)

Umarım hayatta her şey dilediğiniz gibi olur kolay gelsin...

Hocam sevsem, bir yerinden kavrayıp ilgi duysam kafa da patlatırım. Ancak böyle bir hissiyatım yok bölüme karşı. Hatta beni bıraksalar kendi hızımda serbest bir şekilde çalışsam etsem belki programlamayı vesaire de sevebilirim. Ancak hocalar inanılmaz gereksiz bir şekilde kasıyorlar. Birkaç hafta önce algoritma dersinin quizinde derlemesi bile yarım saat sürecek olan bir soru sordu. Yani 1 saatte kodu yazsan ve derlesen, hatan çıktığı takdirde bir deneme yapmak için dahi süren yok. Böyle zorlu zamanlarda insanların psikolojilerine önem vermeden realist olmayan beklentilerle onları değerlendirmek safi kötülük diye düşünüyorum.

Zorluğu anlıyorum, iyi okulların öğrencileri zorlamasını da. Ancak bende bunu kaldıracak motivasyon, ilgi, sabır ve hırs yok. Yapabilenleri tebrik ederim.

Üni adı vermek istemiyorum hocam. Yukarıdaki mesajda yazdım.

Matematikle aranız nasıl? Bilgisayarın matematikle olan ilişkisi hakkında ne düşünüyorsunuz?

Hocam konuyu okusanız daha iyi anlardınız ama kısaca bölümü bitirecek enerjim, hevesim ve motivasyonum yok. Yıllardır mutsuzum ve bu gücü kendimde bulamıyor. Oturup çalışamıyorum. 15. dakikada fenalıklar geliyor. Sevmiyorum. Ayrıca bölüm fıtratı gereği çok fazla özel ilgi, çalışma ve merak istiyor. Dersi dinle sınavı yap değil yani. Bu söylediğim meslek hayatı için de geçerli.

Ancak sizi de anlıyorum. Dışarıdan baksam ben de "kendini zorla bitir bir şekilde" tarzı bir tavsiye verirdim. Ancak hissiyatımı ne ben açıklayabilirim ne de dışarıdan siz anlayabilirsiniz.

Matematiğe bayılmıyorum ama kafam basıyor. Orta okul ve lisede matematik olimpiyatlarına katılıyordum.

Meslek olarak yazılım mühendisliğinin matematikle pek bir ilgisi yok. Mantıkla ve dizayn ile daha alakalı. Ancak elbet bölüm derslerinde matematiğe ihtiyaç duyuluyor.

Diplomayı ben alırım da okul verir mi bilmem.

Geç olmadan bir karar verin hocam. Olmuyorsa zorlamanın bir manası yok. İş imkanı her şey değil. 2 yıl önce ben de sizin kafanızdaydım. Bölüme olan ilgisizliğimi, derslerdeki başarısızlığımı falan sağlıksal ve psikolojik sorunlarıma bağlıyordum. Ancak 2 sene sonra şuan biliyordum ki zaten bu bölüm benim için umutsuz bir vakaymış. İnadın bir faydası yok inanın.

Mutluluk her şeyden önemli.

Mesleki anlamda matematiğin az kullanılması beni de tedirgin ediyor açıkçası. Ne kadar az matematik o kadar hayal kırıklığı benim için :(