Bu sizofreni midir? (2. sayfa)

quote:

Orijinalden alıntı: 4Bonzai

quote: Orijinalden alıntı: POLEMARCH Her insanoğlu yalnız kaldığında kendi kendine konuşur içinden bazen istemsiz sesli. Benim sorunum ise birileriyle konuşuyormuş gibi davranmam. Kendime söylediğimin farkındayım kendimle olduğumunda ama cümlelerim hep siz şeklinde 'yapamazsınız' 'Nasıl düşünüyorsunuz böyle' gibi daha sonra sinirlendiğimde ki konuşmaların sonunda hep sinirleniyorum küfürler etmeye başlıyorum onlara (yada kendime).BU olay çok küçükken başladı anaokulu zamanlarıydı en azından ilkokuldan önce olduğuna eminim çünkü bir gün anneme gidip arkadaşlarımı tanıştırmıştım isimleride vardır hayali arkadaşlarımın.Annemde bana !böle arkadaşlar üretme dışarda bir sürü çocuk var git onlarla oyna demişti! bunu çok iyi hatırlıyorum.LAkin ben onlardan vazgeçmedim ve sanki bende yer ettiler 25 yaşındayım, üni. okuyorum, asosyal biri değilim.Sevgilim var gitar çalıyorum yaklaşık 12 senedir.Her türlü faaliyeti yaptım.Bİr çok topluluğa topluma girdim çıktım.Ülkenin 10 şehrinde yaşadım.Amerika ya gittim.Çok şehir değiştirdiğimiz için çok fazla arkadaş değiştirdim.Çekingende değildim hemen kaynaşırdım mahalleyle okulla bu beni girişken biri yaptı.Kısaca böyle bir hayat hikayem var. LAkin son 1 senedir yalnız yaşıyorum.Hayatımda öncelikle sevgilim var .Fazla arkadaş ortamına girip çıkmıyorum ve bu konuşmalar artmaya başladı sürekli birileriyle konuşyorum hemde sadece yalnız kaldığımda değil okulda otobüste yürürken cafede .Kendi kendime küfrediyorum durduk yere öğlen banyoda küfrü bastım bina uğuldadı.Korkuyorum.Suan bunları yazarken ellerim titriyor çok özel ama uyku tutmadı .Boşalmam gerekiyor onlara değil gerçek olduğunu bildiğim birilerine aklımı mı yitiriyorum ben NE yapmalıyım?YOksa normal mi bu olan şeyler mi ara sıra. perhiz spor biraz alkol halleder mi Sevgiler...

Biz boşalıyorum

quote:

Orijinalden alıntı: POLEMARCH

Her insanoğlu yalnız kaldığında kendi kendine konuşur içinden bazen istemsiz sesli. Benim sorunum ise birileriyle konuşuyormuş gibi davranmam. Kendime söylediğimin farkındayım kendimle olduğumunda ama cümlelerim hep siz şeklinde 'yapamazsınız' 'Nasıl düşünüyorsunuz böyle' gibi daha sonra sinirlendiğimde ki konuşmaların sonunda hep sinirleniyorum küfürler etmeye başlıyorum onlara (yada kendime).BU olay çok küçükken başladı anaokulu zamanlarıydı en azından ilkokuldan önce olduğuna eminim çünkü bir gün anneme gidip arkadaşlarımı tanıştırmıştım isimleride vardır hayali arkadaşlarımın.Annemde bana !böle arkadaşlar üretme dışarda bir sürü çocuk var git onlarla oyna demişti! bunu çok iyi hatırlıyorum.LAkin ben onlardan vazgeçmedim ve sanki bende yer ettiler

25 yaşındayım, üni. okuyorum, asosyal biri değilim.Sevgilim var gitar çalıyorum yaklaşık 12 senedir.Her türlü faaliyeti yaptım.Bİr çok topluluğa topluma girdim çıktım.Ülkenin 10 şehrinde yaşadım.Amerika ya gittim.Çok şehir değiştirdiğimiz için çok fazla arkadaş değiştirdim.Çekingende değildim hemen kaynaşırdım mahalleyle okulla bu beni girişken biri yaptı.Kısaca böyle bir hayat hikayem var.

LAkin son 1 senedir yalnız yaşıyorum.Hayatımda öncelikle sevgilim var .Fazla arkadaş ortamına girip çıkmıyorum ve bu konuşmalar artmaya başladı sürekli birileriyle konuşyorum hemde sadece yalnız kaldığımda değil okulda otobüste yürürken cafede .Kendi kendime küfrediyorum durduk yere öğlen banyoda küfrü bastım bina uğuldadı.Korkuyorum.Suan bunları yazarken ellerim titriyor çok özel ama uyku tutmadı .Boşalmam gerekiyor onlara değil gerçek olduğunu bildiğim birilerine aklımı mı yitiriyorum ben NE yapmalıyım?YOksa normal mi bu olan şeyler mi ara sıra. perhiz spor biraz alkol halleder mi

Sevgiler...

quote:

Orijinalden alıntı: Lokomatif Portakal

O sorun değilde sizli bizli hitab etmen sorun olabilir doktora git bence.

quote:

Orijinalden alıntı: * My.

Çok normal şeyler. Ben kendimle tartıştığımı bilirim. Bu işi nasıl yapıcaz diye. İlk derim kıza şöyle şöyle yaparım iki naz eder sonra hallolur falan sonra diğer bir ses(ses değil tabiki bu düşüncedir, düşüncelerimi tartarım ama sanki onlarla konuşuyormuş gibi yaparım) işte diğer ses der olum senin onurun yok mu niye bir ** için kızın yalakası olacaksın. Ah o şerefsiz ses olmasa zaten ne kızlar gelecek de yok onur yok gurur hep beni frenliyor. Bulup yok edicem bir gün.

Ya da şöyle olur mesela yoldayım ve sevgilime bir açıklama yapıcam. Şöyle yap böyle yap diyorum tabi düşüncelerimya o olursa bu olursa diye ortaya çıkıyor ve hepsine cevap veriyorum. Başkası yerine de düşünüyorum. Ve bu sayede insanların yalanlarını çabucak öğrenebiliyorum. Neler hissettiğini anlayabiliyorum. İnsanlara bahaneler yalanlar uydurabiliyorum. Ve bu yüzden sanırım yalandan nefret ediyorum. Ama ben istediğimde varlar birden ortaya çıkmıyorlar.

En basitinden 2-3 günn önce kaza yaptım. Arabadayım dedim ulan babama ne dicem dedim çıktım bakındım hasara falan. İçimden ne demek ne dicem ulan ölsemiydik. Hata bende de değil zaten. Bir şey olacağı yok hallederiz ama kaza yaptın sen bu prestiji nasıl düzelteceksin. Zaten kullanış tarzını beğenmiyorlar sana kaza yapacaksın diyorlardı diyorum. Sonra o se en iyi şekilde kazayı olabildildiğince az zararda kurtardın. 3 tane arkadaşın vardı ve kimsenin burnu kanamadı bunla övünebilirsin. Ayrıca kaza yapmak da sana bir şeyler katacaktır. Herkes kaza yapar aldırma sana bir şey diyen olmaz zaten ağırığın var sen Muhammet'sin. Kim ne diyebilir. Asıl sen kazaya sebebiyet verip kaçan plakayı bul falan diye beni gaza getirdi. Ben de dedim ulan haklısın falan filan.

Böyle işte birkaç örnek vereyim dedim. Senin durum daha vahim tabi yok arkadaşlık etmeler falan derleşiyorsundur belki. Ama o sensin. Düşüncelerin. Kendini mutive etmede, duygularını kontrol etmede, planlamada işine yarabilir. Kötü bir şey değil ama sen kendine düşüncene hakim biri değilsen git gide kapılırsın. En kötü şey ise inanmak. Onun varlığını kabullenmek.

quote:

Orijinalden alıntı: TüFtüF*

Babazula lol bolumune benim oyuncakla konustumu yazmassin dimi

quote:

Orijinalden alıntı: TüFtüF*

hele simdi uyeligim banli iyice onla konusuyorum lolde 2 secenek arasinda kaldigimda(ornegin turret dive yapmak ve jungleri cagirmak) elmoya bakiyorum veeee, baseye gidiyorum


edit:sana bi resmini yollarim artik

quote:

Orijinalden alıntı: Babazula008

quote: Orijinalden alıntı: TüFtüF* hele simdi uyeligim banli iyice onla konusuyorum lolde 2 secenek arasinda kaldigimda(ornegin turret dive yapmak ve jungleri cagirmak) elmoya bakiyorum veeee, baseye gidiyorum edit:sana bi resmini yollarim artik

tamam bekliyorum hocam :D

quote:

Orijinalden alıntı: Mathilde

quote: Orijinalden alıntı: Lance尺 Hocam bende de şu türlüsü var. Ben de sürekli içimden kendimle konuşurum. Mesela beynimle konuşuyorum. Kendi kendime ulan şu sınavı geçeriz herhalde diyorum sonra ben de geçerim ya diyorum. Ya da hadi şunu da bi atlatak diyorum. Sanki beynimle arkadaş gibiyiz . Psikoloğuma sordum hiçbir sorun olmaz dedi. Tamamen egzotik bir şey dedi Ben de önceden endişeleniyordum ama şimdi endişelenmiyorum zaten bir sorun teşkil etmiyor. Bir de şöyle bir huyum vardır yalnızken toplum arasında arkadaşlarımla filan yaptıklarımı veya yapmayı düşündüklerimi gerçekleştiriyorum istem dışı oluyor çoğunlukla. Mesela içimden bir espri yapmak geçti onu orda canlandırıyorum mesela. Sonra durup kendi kendime nabıyom la ben diyorum sonra unutunca yine aynısı oluyor. Ama dediğim gibi bir sorun teşkil etmiyor. Eğer seni rahatsız ediyorsa veya bir problem çıkarıyorsa bir psikoloğa gitmeni tavsiye ederim. Herkesin böyle sorunları olabilir. Mesela benim abimin de küçükken hayali arkadaşları vardı annem anlatır bazen. O yüzden rahatlıkla git doktora.

ben de aynı senin gibiyim bi sebebi yok değil mi bu durumun

quote:

Orijinalden alıntı: Real Madrid

Uzman değilim ama Şizofreni olsaydı sanırım farkında olmazdın ama yinede ortada ciddi bir sorun var ve sen bunun farkındasın bence yapman gereken en doğru hareket bir Pisikoloğa/Pisikiyatrise görünmen.

bu Pisikolog ve Pisikiytrist arasındaki fark neydi hep unutuyorum ?