Eski sevgilimi unutamıyorum. Yaptığım salaklıkları anlatacağım Uzun hikaye

Ben Berlin'de yaşıyorum, ve çok yalnızım, konuşabileceğim kimse yok. Ama bunları anlatmazsam boğulacağım. Hayatımın aşkını salak saçma şeyler yüzünden kaybettim. Uzun olacak

Ben bir kızla tanıştım. Kız Viyana'da yaşıyordu. Türktü. Ortak bir arkadaş sayesinde tanıştık. Çok güzel bir kızdı, tatlıydı, masumdu. Kız benim kadar başarılı değildi. Ama çalışkan bir kızdı.

Hayatında hiç düzgün ilişkisi olmamıştı. Ben de tam pezevenk birisiydim. Work n Travella Amerika'ya gittim, Avrupa'da erasmus yaptım. Uzun ilişkim de oldu 2 senelik. Her milletten kadınla da beraber oldum. Aldatıldım falan da, kadınların hep kötü taraflarını gördüm, düşüp kalkan, paraya bakan. Yakısıklı başarılı bir tiptim üstelik.

Ben yurtdışında yüksek lisans düşünüyordum, bu kızla yurtdışı işlerini konuşmaya başladık whatsapptan, arkadasımın arkadasıydı. Bana yardım etmeye calıstı hep. Ben İstanbul, o Viyana mesajlaşmaya başladık. Bu kız Viyana'dayken sevgili olmak istemedim ama kızdan çok etkileniyordum. Sonra kız bana "ben seni beklerim" dedi. Sevgili olduk. Birkaç kere Türkiye'ye geldiğinde buluştuk. Fiziksel olarak bir şeyleri ilerlettik. Kız daha önce kimseyle beraber olmadığını söylemişti ama inanmamıştım. İlk birlikteliğini benimle yaşadı. Beraber olmamızdan 3 gün sonra kızla kavga ettik, önemsiz bir şeydi, sinirlenip ona eski sevgilimin adıyla hitap ettim. Çok üzüldü. Yatakta kötü olduğum için mi aklına o geldi dedi. "Beceriksizim biliyorum", diye ağladı. İlişkimiz boyunca hep o kızı stalkladı, kendini onunla karşılaştırdı. Bu durum beni aşırı üzmeye başladı. Oysa şu anki sevgilim daha güzel daha tatlı bir insandı. 

Kız ona güvenmem için her şeyi yaptı, insta şifresini verdi. Facebook şifresini verdi, twitter şifresini verdi. Her aradığımda açıyordu, zaten az arkadaşı vardı evden hep kızlarla cıkıyordu. Beni sevdiğini hissediyordum. Bir gün yine abuk subuk ayrıldık. Ben de bitti bu sefer sanıp unutmak için Tinder Bumble falan indirdim. Ama kimseyle konuşamadım. Kıza yazdım yine, barıştım. Sonra kız instagramda gördü bağlı uygulamalarda Tinder ve Bumble var. Dedim ayrıyken indirmiştim, kimseyle buluşmadan sildim. Yine bana güvendi. 

O bana güvenirken ben onu kıskanmadan yapamıyordum. İnsta kapatalım ya dedim. Ona mesaj atan erkekleri durmadan instasından çıkarıyordum. En küçük şeyi bile kıskanıyordum. Benimle beraber kapattı. Ben ne yaptım? Onun doğum gününü bile yanlış hatırladım. Abuk subuk kızlara hediye aldım ama ona hiçbir şey almadım. Ama almak istedim. Hep bir şey beğen diyordum. Aldırmıyordu. Bulustuğumuzda bile hep o ödemeye calısıyordu. Ama ben ona durmadan küçük şeyler için bağırıyordum, kızıyordum. Ayrılıyordum. Ayrıldığımda bile bana bir şekilde ulaşıp özür diliyordu, beni sevdiğini söylüyordu. Ben ona "o..spu" falan derken bu kız bana hiç kötü şeyler demedi. O "bir daha böyle şeyler demeyelim kırmayalım birbirimizi" diyordu. Kavga ederken bile düzgün konuşmaya başladım onun sayesinde.

Ben sonunda Berlin'e taşındım. Gezdim tozdum, onu aradım yazdım hiç ilgisiz bırakmadım. Bana güveniyordu. Yanıma geldi, 3 hafta yanımda kaldı, onunla uyudum uyandım. Evimi temizledi. Çok güzel şeyler yaşadık. Ama bir gün eski sevgilime yazdığım bir mesajı gördü. Facebooktan "Özledim" yazmışım. 3 sene önceki Asyalı kız arkadaşıma. Bunu gördü. Üstelik ben bu kıza yazdığımda ilişkimizin 2. ayı bitmişti. Kızla ilk birlikteliğimizi yaşamadan 5 gün önce Asyalı kıza mesaj atmışım. Ağladı, "ben senin için değersiz miydim" dedi. O kadar kızdı ki, benden ilk defa nefret ederken gördüm onu. Sinirlendim. Vurdum ona. Ağladı, evden gitmek istedi, gecenin körü diye izin vermedim. Benimle uyumadı, kendini odaya kapadı, yorgana sarıldı ve ağlayarak uyudu. Ben ise ağlayarak onu izledim gece. Sabah yanına geldim, uzandım özür diledim. Beni affetti. Birkaç gün daha yanımda kaldı, ülkesine döndü sonra.

İlişkimizdeki sorunlar hiç bitmedi. Ben onu durmadan kıskanıyordum, en küçük şeyde sorunlar çıkarıyordum. Kız evden bile çıkmıyordu, iki üç arkadaşı vardı. Herkes onu seviyordu. Sessiz sakin herkese yardım etmek isteyen bir kızdı. Kızın maddi durumu iyi olmamaya başlamıştı. Dersleri iyi değildi. Psikolojisi hiç iyi değildi. Evden cıkması gerekiyordu. Ev arıyor bulamıyordu. Ben de ona bağırıp duruyordum. Aslında kızın hayatındaki tüm yaptıklarıma rağmen tek iyi şeydim. Ama artık yaşadığı strese dayanamadı. Üzerine gitmeme bağırmama çağırmama dayanamadı. Ayrılmak istediğini söyledi. Ama ben istemiyordum. Durmadan "beni aldattın o yüzden istiyorsun değil mi" diyordum. Oysa bana yaşadığımız şeyleri aşamadığını söyledi. 

Benim onu aldattığımı düşünmüş birkaç önemsiz yalanımı yakaladı. Ama "yalancısın" diye hep ben ona diyordum. Sonra aileme yazmış, "oğlunuz bana şiddet uyguladı, bunun aynı zamanda sorumlusu sizsiniz" diye. Ailemi de beni de engellemis her yerden. Ona çok sinirlendim başlarda. Nasıl böyle bir şey yapar diye. Ona yazdım küfürler ettim. Babamla annem kavga etti onun yüzünden, küçük kardeşim bile bu kavgadan etkilenmiş. Boşanma noktasına gelmişler. Annemle hiç aram iyi değildi çünkü. Ona nefret içeren mailler attım. O ise bana

" Seni çok sevdim, ama çok zarar görüyorum. Yaşadıklarımızı aşamıyorum, bana kötü davranışlarını durduk yere suçlamalarını aşamıyorum. Beni aldattığını düşünüyorum o yüzden sucluyorsun. Eski sevgilin yüzünden bana vurmanı aşamıyorum. Beni hiç sevmediğini düşünüyorum. Ben her şeyi seninle yaşadım, seni bekledim. Sen en küçük şeyler için bile yalan söylemişsin, bana yalancı demişsin. Bana yapma dediğin ne varsa bana yaptın. Yaşadıklarımızı ailene anlattım çünkü bana dönmeni beni daha fazla üzmeni istemiyorum. İnsanlara güvenmen için çok çabaladım. Benden sonrakine aynılarına yaşatma" demis.

Ayrılmamızın üstüne aylar geçti, 1-2 ay yalnız kaldım. Sonra yurtdışındaki kızların ilgisine bıraktım kendimi. Güzeldi çoğu, bakımlıydı, takıldım yattım gezdim tozdum. Ama bir noktada bitti kimse katlanamadı bana, üstelik düzeltmeye calısıyordum kendimi. Yalnız kaldım yine, her yalnız kaldığımda aklıma bu kız geliyor. Unutmak için baska kızlara bakıyorum. Ama olmuyor, onunla izlediğimiz diziler. Yemeyi sevdiği şeyler beraberken yediğimiz tatlıyı yiyip ağlıyorum. Onu stalklıyorum. Kimse yok hayatında muhtemelen. Belki de kimse girmedi. Öyle bir kız. Yazsam mı diye düşünüyorum. Beni ister mi?

Merhaba dostum, başkaları sana çok sert şeyler söyleyecektir ve belki de haklılar. Ama ben sana şunu söyleyeceğim: Kendini dağa tırmanan bir dağcı olarak düşün. tam tepedeki taşa tutunmuşken onu sertçe çekiştirip yerinden oynatmışsın ve elin kayıp düşmeye başlamışsın. Bu esnada diğer kayalara tutunmaya çalışırsan ne olur? Ellerini parçalarsın, daha da kötüleşir. Bunu yapma. Kendi ipine tutun, durup sakinleşene dek.

Yani demek istediğim, diğer kızlarla takılmaya çalışmak senin yüreğini daha da parçalar. Bunu yapma. Aynı yoldan gitmeyi ve en üstteki o kayaya tutunmayı da düşünme, çünkü onu sarstın, o yoldan gidemezsin. Dur ve düşün. Nerede hata yaptım, neden insanlara bu şekilde yaklaşıyorum, kendine dışarıdan bak.

Biraz klişe gelecek ama , 'kendinle sevgili olur muydun' ? Bunu düşün, onun için her şeyi yapıyorsun ama o sana en ufak bir şeyde kötü davranıyor, sana hakaret ediyor, sen tolerans gösterirken o göstermiyor, rahatsız edici değil mi? İçten içe çürürsün, bu zehir senin kalbine ulaşana kadar da durmaz.

Bundan sonra birlikte olacağın kişi/kişilerle birlikteyken sürekli empati yapmaya çalış, saçma ve basit gelebilir ama bu çok önemli bir şey. Bu sayede birçok sorunu daha oluşmadan çözebilirsin.

O kıza yazma, hem sana güvenmeyecektir hem de onu aynı şekilde sevemezsin. Başka bir yoldan git. Eğer doğru seçimleri yaparsan, şu anki halinden kurtulursan tepeye ulaşmana bir engel yok..