Yurdumuza karabasan gibi çökmüştü, karanlık Çığ gibi düşmanlar geliyor, dört bir yandan İnsanları kadar, doğası da üzgündü bu memleketin Gökler ağlarken, yerler ise toplarla dövülüyor Her yeri dolduruyordu, hayvanların acı çığlıkları Bir gün karanlığı yırtarak, bir güneş doğdu Geçtiği yerde, ne karanlık ne düşman kaldı Güneş adam, yanındaki on altı yıldız adamla kurdu cumhuriyeti Güneş o kadar parlaktı ki, yaklaşamıyordu düşman Yaklaşmak için, sabırla beklediler güneşin batışını Güneş batalı, karanlıkla dolu bir asır geçti Bu yeni çağda, karanlığa karşı yeni bir güneş gerek. Ufukta belirdi, yeni güneş yükseliyor ağır ağır Karanlık, tedirgin son demlerini yaşadığını seziyor Harekete geçmeliydi, bir an önce doğmadan güneş Habersizdi, insanlar yeni güneş ve on altı yıldızdan Sessizce toplanıyordu, adamlar bu çağda Vakti geldiğinde, tekrar doğmuştu güneş Karanlık, can havliyle kaçıyordu üstümüzden Bu, hem geçmiştir hem de gelecek, sezdiler arifler Sezemeyenler ise yine yaşayarak göreceklerdi. |
Bildirim