|
Bildirim
Bu en sevdiği şeyi yani uzayı çocuklarından daha çok sevdiğinin bir itirafı ve bundan kaynaklı bir vicdan azabının ortaya dökülmesi gibi olmuş. Trajik bir durum. Kendisi adına üzüldüm ama pekala kabahat onun. Tabiatın koşulları içinde talihimizle beraber seçimlerimiz ne olacağımızı belirler. Kononenko'nun seçimi de çocuklarının büyümesine şahit olmak değil; göğün / arşın bir sakini olmak. Memleketi Rusya'nın uzaydaki yüzü olma gururunu taşımak. Siyasi açıdan Sovyet döneminden bu yana Rusya'da böyle kozmonot kimseler propaganda değeri taşıyor ve propagandada kullanılıyor. Misal uzaya çıkan ilk insan Yuri Gagarin önüne kırmızı halılar serilen, tüm Sovyet ülkelerine ve Dünya'nın geri kalanına - sık sık vurgulanan olağanüstü karakterinin yüksek vasıflarıyla da - tanıtılan bir karakterdi. Bir stall kazasında ölene kadar her türden kapının ona açıldığı bir yıldızdı Yuri Gagarin. Kononenko gibileri çocuklarını görmeme ve vicdan yapma pahasına uzayda tutan, söz konusu kabahati işleten de bence bu duygu. Uzay veya "kainat insanı" - kozmonot - olmanın, Dünya üzerindeki vakumda süzülmenin verdiği o ayrıcalık duygusu, büyük Yuri Gagarin'in sancağını taşıma onuru...
|
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > |