Ne yapacağımı bilmiyorum. Kafam karmakarışık.

Lisede bi süre hoşlandığım, daha sonra da sevgimi içme attığım bi kız vardı. Sevgimi içime atmamın nedenleri şunlar; aynı sınıfta olmamız, sınıfta başka erkeklerin de kıza sarması ve kızın yüz vermemesi, bu durumları da bana anlatabilmesi, tipimin sağlam olmaması, konuşkan biri olmamam(dil), kızın beni arkadaşı olarak görmesi v.b. gibi durumlar. Her neyse lise biteli çok oldu ve kızla hala arkadaşız hatta lisede beni unutmayan bi kaç arkadaşımdan bi tanesi. Belki öyle değildir ama ben öyle olmasını istiyorumdur ki bunu bilemedim. Bunun haricinde bizim okulda olmayan bi arkadaşım daha var fakat bu adamla yediğimiz, içtiğimiz ayrı gitmedi. Liseden mezun olduktan sonra tek dostum oydu. Herşeyimizi bilirdik. 2 seneyi yazlı kışlı beraber geçirdik. Tek katlanamadığım tavrı vardı ve o da egoistliği. Her durumda kendini çaktırmadan öven, her ortamda kendini yükseltmeye çalışan, ilgi çekmeye çalışan, yeri geldiğinde şüpheleri dağıtmak için ezik taklidi yapabilen, çoğu zaman fikirleri birbiriyle çelişen bi adam. (Felsefe yapar, kitap okur gitar çalar, şarkı söyler ama bunları prim yapmak için mi yapar orasını bilmiyorum. Fakat bunları çok reklam eder.) Ama başım sıkıştığında haddini aşarak benim için herşeyi yapabilecek bi adam. Her neyse. Ben bu kızla ara sıra mesajda muhabbet ederken bu görüyor ve zamanla kızı hoş buluyor. Daha sonra kıza galiba aşık oluyor ve şimdi konuşmaya başladılar. Tabi ben gaz verdim çocuğa nedense. Ama şimdi bu durumu sanki istemiyor gibiyim. Çocuk, zamanında kızların hepsini aynı olarak görüyordu yani kızlarla beraber olma sebebi, kızların psikolojisini çözmekti (psikolojiye acaip merakı var). Ama şimdi bana bu kıza aşık olduğunu söylüyor (fikirlerinin çeliştiğini söylemiştim). Kız da beni yakın bi arkadaşı gibi görüyor ama nasıl yakınlıksa. Ortada şöyle bi durum var. Benim iki yakın arkadaşım var. Biri kız biri erkek. İkisi birbirini tanımıyor ve erkek kızdan hoşlanıp konuşmaya başlıyor. Ama kızla sürekli konuşmamıza rağmen hala bana bu konudan bahsetmedi. Kız, çocuğu bana değil de çocuğun konuştuğu başka kızlara soruyor. Bu nasıl arkadaşlık allasen ? Her iki lafından biri dostum iken bu nasıl dostluk ? Aklıma bi kaç soru takılıyor. Kız gerçekten beni arkadaşı olarak görüyor mu ? Görüyorsa neden bu durumu benle paylaşmıyor ? Ben bu ilişkiyi gerçekten onaylıyor muyum yoksa onaylamıyor muyum ? Onaylamıyorsam içime attığım duygularım ortaya çıkabilir mi ? Bi de şöyle bi durum var. Benim şimdiye kadar hiç kız arkadaşım olmadı. Bu duruma aşırı duygusal bakıyorum. Bu sevgili olayları falan çok saçma geliyor ama duyguları da inkar etmiyorum. İşin açıkçası kızları da oyalamak istemiyor gibiyim. Ve benim bu yakın arkadaşım sürekli kızları oyalıyor gibi. Kız psikolojisini çözmeye çalışan bi adam şimdi bana aşık olduğunu anlatıyor. Sanki biraz da ona her istediğini elde edemeyeceğini anlaması için bi ders vermek istiyor gibiyim ve bunun için kıza onun hakkındaki düşüncelerimi anlatmayı düşünüyorum. Gerçek düşüncelerim de işte şu an anlattıklarım. Çocuk bana kızla konuştuğundan falan bahsettiğinde kendim için üzülüyor muyum yoksa çocuk için seviniyor muyum bilemiyorum. Fakat uzun zaman sevdiğim bi kızı bana anlattığı için üzülüyor gibiyim. Ki kız da hala bana durumdan bahsetmedi. Bahsetmesini de neden bekliyorsun diye sorarsanız, bir hafta öncesinde twitter'dan takipleşmişler ve kız durumu bana haber vermişti. Bu çocuk senin neyin oluyor, takip etmiş ve sırf sen tanıyosun diye geri takip ettim demişti. Şimdi konuşmaya başlamışlar ve bunu da haber verir diye bekliyorum. Kızın da çocuk hakkında ne düşündüğünü bilmiyorum. Bazen kıza mesaj atıp sorasım geliyor. Konuşuyormuşsunuz, nasıl gidiyor, ne düşünüyorsun diye ama sormuyorum işte. Yarın bi gün eğer ki kız bana durumu anlatır da çocuğu bana sorarsa ne anlatacağımı da bilmiyorum. İşin açıkçası hep dürüst olmaya çalıştım ama şimdi rol yapıyormuşum gibi. Bunu kendime yakıştıramıyorum. Ne yapsam ne etsem hiç bilmiyorum. Bir yanım da olaylara nötr kal, ikisine de yardımcı olma ve zararlı da olma ne halleri varsa görsünler diyor. En son onu yapıcam gibi. Birilerine anlatmam gerekti bunu. Çok uzun oldu farkındayım fakat sağlam düşünemiyorum. Gerçekten tecrübeli birisi varsa bana yardımı dokunacağından hiç şüphem yok. Lütfen bir akıl verin bana...

Edit: Çocuk benim samimi olduğum 2 kişiden biri. Yani tüm yaşantımdan edinebildiğim hakiki 2 dostumdan biri.

< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi WaNTeDeWiL -- 3 Mart 2015; 3:22:49 >