özel sektörde çalışıp akıl sağlığını korumak

merhaba arkadaşlar , bu konu dün akşamdan beri aklımı kurcaladığı için yazmak istedim. çoğu arkadaşın bana katılacağına inanıyorum. yazım yanlışlarım varsa şimdiden kusura bakmayın..

öncelik olarak forumda genel olarak bahsedilen sevgili , evlilik konusuna değinmek istiyorum. Özel sektör de asgari ücretle mağazacılık sektöründe çalışıyorum . Gerçekten severek mi çalışıyorum evet gerçekten yaptığım işi seviyorum . Bu da farklı bir pozitif düşünce.. Genel olarak sevgilim oldu mu oldu.. bazen kendi hatalarımdan bazen de kadınların davranışlarından dolayı hepsi ayrılışlarla bitti. en fazla 6 aylık bir ilişkim olmuştur. Bir yuva kurmak çocuk sahibi olmak o kadar çok istiyorum ki bu konularda neler yapabileceğimi düşünmeye başladım. önceden sevgili olduğum insanlarla nerde tanışmıştım bu soru işareti kafamda canlandı ve sadece iş çevresinden olduğunu fark ettim. ve bu beni daha da derin düşüncelere sokmuştu . İş çevresi dışında sosyal bir bağlantım yoktu. Ve insanlarla tanışacak herhangi bir ortam bulamıyordum. asgari ücret haftalık 45 saat çalışma süresi ( bazen daha fazla ) farklı sosyal alanlar nasıl yaratabilirdim.. çıkış saatlerini de hesaba kattığımda.. Hiç bir şekilde bunun olmayacağını fark ettim.

Bir dans kursuna yazılsam mesela bir haftada ki çalışma saatimle sonraki hafta çalışma saatimle uymuyordu. Ve asgari ücret aldığım için o tarz bir kursa yazıldığımda belli bir şeylerden kısarak yazılmam gerekecekti. Akıl sağlığımı korumak için tabi belli pozitif düşünceler bulmaya çalıştım kendi kendime . Mesela mağazaya gelen insanlarla belli bir yere kadar arkadaşlık edip sohbet muhabbet edebiliyordum . Tabi evlilik konusuna gelince yine iş çevresindeki insanlarla arkadaşlık kurmaya yoğunlaştım .

sonra işini sevmek konusu kafamda canlandı . Dedim ki kendi kendime gerçekten yaptığım işi seviyor muyum. Aslında içsel olarak sevmiyor gibiydim .ama belli bir yerde de seviyordum. gerçekten kültürlü insanlarla tanışıp bana bir çok şey kattıklarını farkettim. ama sevmediğim zamanlarda da kültürsüz insanlarla uğraşmak yada hiç istemediğin fikirleri uygulamak zorunda kalmakla uğraşıyordum. ve kendime yine pozitif bir düşünce buldum.

herkesin bu pozitif düşünceyi kullandığını tahmin ediyorum . Hiç değilse işim var... kendime soruyorum çok yüksek maaşla olsa aynı işimi yapardım . fikirlerime ve üreticiliğime değer veren ve asgari ücret veren bir işimi yapardım..

aslında belli bir yere kadar mutluyum . sadece sorgulamaya girmediğimde işin sorgulama kısmına girince, belki de negatif düşünerek bir sarmaşık gibi aklımı sarmaya devam ettikçe , mutsuz oluyorum... bilemiyorum gerçekten çok zor akıl sağlığını korumak..

Bende kurumsal bir mağazada satış danışmanı olarak çalışıyorum dediğin gibi sosyal hayat sıfır ve o kadar boş insanlarla muhattap oluyorum ki akıl sağlığımı yitiririm diye korkar oldum artık. İnsanlarla uğraşmak, insanlara bir şey beğendirmek kadar zor bir şey yok şu hayatta ha nedir tek tessellim işte okuyorum hedeflerim var inş kendimi kurtaracağım ama özel sektörü kimseye tavsiye etmem.Özet geçersek özel sektör=kapitalizmin uşağısın başka bir şey değil.

kanka ozaman ona göre bi değer vercekler bence çalışma saatleri konusunda personel azlığı konusunda :

gerçekten büyük sıkıntı karakter aşınması diye bi kitap var tavsiye ederim tam dediğinizi anlatıyor

Anladığım kadarıyla işinden memnunsun ama hayatından pek değilsin bu aradaki açıklığıda bir hayat arkadaşı bulma motivasyonuyla kapatmışsın.

Ama sonra bu motivasyon azalmış ülke gerçekleri vesaire ve bu şimdi diğer şeyler hakkında da şüpheye düşmene neden oluyor umutsuzluk yayılıyor yani.

Benim tavsiyem kendine bir yön bir hedef grubu bulmaya çalışman o zamana kadar da ne yapsam diye düşünme benim ne hoşuma gider şu işten çıkınca ne yapsam bana iyi gelir tarzında bir şeyler bak.

Ama şunu söyleyeyim bu kafa karışıklığı,bu şüphe hali zamanla zihnini dağıtır düşürür seni bir silkin ilk önce.Senden daha kötü durumdaki ben bunları akıl edebiliyorsam sen de bunların üstüne edersin bir şeyler yaparsın.