The Irishman (2019) | Martin Scorsese-Robert De Niro-Al Pacino-Joe Pesci (4. sayfa)

quote:

Orijinalden alıntı: Ed Wood

Filmi izledikten sonra neden bu insanların sinemaya şekil verdiğini daha iyi anlıyoruz aslında. Bir sahnenin içinde, arkada The Godfather müziğini duyunca insan çok farklı şeyler hissediyor. The Irishman filminin Scorsese tarafından da tam anlamıyla ustalık eseri olarak tanımlanmasının sebebi hem süre kaygısının olmaması hem de hikayenin şekilleniş biçimi. Filmin içeriği bundan çok daha fazlası. Örnek vermek gerekirse;

Açılış sahnesinde biri solda, diğeri sağda (haç tutan) olmak üzere iki adet Meryem heykeli var. Yukarıda ise bir adet exit yazısı. Bu sekans aslında bir sarmal olarak kullanılmış. Filmin sonunda Frank Sheeran'ın pederle konuşması, günah çıkarma ritüelleri, tabutunu ve yerini seçmesi dünyevi yaşantıya veda ettiğinin bir göstergesi. Fakat çok büyük bir isteği var; Peggy'nin affını da alıp tam anlamıyla kendi dünyasında temizi çıkmak ister. Yahuda, Brütüs örneklerinde olduğu gibi Jimmy Hoffa'yı sırtından bıçaklar. Peggy ile arasındaki bağlantının en temelli aracısı da Jimmy olduğu için kendini affedemez. Filmde vaftiz edilen bebekler gibi kendini açığa çıkarmak ister. Ve sonunda da kapıyı hep açık bırakırsınız, içeriye kimin geleceğinin önemi kalmaz.

Peggy öylesine geliştirilmiş yardımcı karakter olarak görülse de filmdeki karakterler ve seyirci arasında net bir köprüdür. Kötü adamların bakışları onu irrite eder. Soğuk gördüğü Russell gibi kişilerin ona hediyeler vermesi bir şey ifade etmez. Kötü olsa bile Jimmy karakteri onda sıcaklık yarattığı için olduğu gibi samimi davranır. Kötü coğrafyasında kendince iyi bir karakter olarak gördüğü Jimmy, babasına karşı öfkesini dindirmede yardımcıdır. İyi görülen biri ile ilişkide olan kötü, her zaman çekilir bir figür. Bu yok olduğu zaman ilişkinin derecesi ne olursa olsun soğukluk vazgeçilmez. Alelade bir karakter yerine Peggy gibi kötücüllerin ortasına yerleşmiş bir yargıç barındırıyor olmasıyla çok farklıdır The Irishman. Zamanın şöhretli baronlarını da sonlara doğru gerçeklerle yerle bir eden yapısı filmi farklı kılıyor. Üzüm suyuna ekmek banıp afiyetle yiyen kişiler, filmin sonunda bunu yapamıyorlar bile. Ağzına puro alanlar ameliyat masasında. Aileler dağılıyor, mezarınıza tükürmesini isteyeceğiniz insanlar bile sizden uzaklaşmış durumda.

Tüm bunları yaparken döneminin ilintilerini de göz ardı etmemişler pek tabii. Kennedy / Nixon rekabeti arasındaki Jimmy Hoffa'nın durumu, Küba krizi, Kennedy suikasti derken hem dönem atmosferini çok iyi yakalıyor hem de karakterlerin keşmekeş arasındaki tutumlarını yansıtıyor.

Neresinden bakarsak bakalım tüm unsurlarıyla, lezzetli ve doğru suç filminin nasıl çekileceğine dair gösterimler muhteşem anektodlarıyla zirveye ulaşmış diyebilirim. İzlemeyenler fazla vakit kaybetmesinler.