Şimdi Ara

Uzun Hikaye

Daha Fazla
Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az
1 Misafir - 1 Masaüstü
5 sn
1
Cevap
0
Favori
972
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
0 oy
Öne Çıkar
Sayfa: 1
Giriş
Mesaj
  • gece uzun... hikayem de öyle. hani vardır ya bazı anlar, hayatınız boyunca kendinizi herhangi bir boyutta açmaya tam anlamıyla karşı çıkıyor olsanız bile ,o an, taştığınızı ve bu ihtiyacınızı gidermek zorunda olduğunuzu hissedersiniz. işte bu an "o" an. hayatınızı nasıl toparlarsınız? gerçekten ve zihnen nasıl? her yolu deniyorum, denemekteyim. ama ben bir ucundan tuttukça o kayıyor elimden ya da ben bu hisse o kadar alıştım ki artık başarılı olsam bile nasıl hissetmem gerektiğini bilemiyorum. zaten bütün bildiklerimi de unutmak istiyorum ya.

    hiç verdiğiniz emek için pişman olmaya çalışıp olamadığınız oldu mu? emeğinizin hiçbir halta değmediğini düşündüğünüz anda bu sızıyı paylaştınız mı hayatınızın herhangi bir anında benimle. çok sevdiniz, değer ve emek verdiniz, asla onun için doğru kişi olduğunuzu düşünmediniz bile, sadece sevdiniz, yaptıklarınızın sebebi sevginizdi fakat kendinizi anlatmakta zorlandınız belki. ama kim zorlanmaz ki? hangimiz kendimizi dünya üzerindeki herhangi birine saf ve sade kendimiz olarak ifade edebildik değil mi? bir insanla iyisiyle kötüsüyle hayatı paylaşmak ne demektir ki? cidden bu benim en merak ettiğim nokta işte.

    fedakarlık ilişkinin temel taşlarından birisidir zaten. bazen gözden kaçırırız biz bunu ya da fedakarlık etmemiz gereken noktayı. tabiki asla demiyorum ki bu fedakarlık kişilikten olmalıdır.

    işte ben 23 yaşımdayım. yapabileceğim en büyük fedakarlığı yaptım ve terk ettim o şehri, en azından bir süre. tabi terk etmenin bir süresi mi olur ama mecburum ya döneceğim ya da hayatımı tamamen değiştireceğim.




    ve korkuyorum o şehirden, o duygulardan, kendimden.







  • 
Sayfa: 1
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.