Şimdi Ara

Yaşadığım Acıyı Düşmanımın Bile yaşamasını istemem

Daha Fazla
Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az
2 Misafir - 2 Masaüstü
5 sn
2
Cevap
0
Favori
334
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
0 oy
Öne Çıkar
Sayfa: 1
Giriş
Mesaj
  • ayrılalı daha doğrusu terkedileli henüz 2 ay oluyor ama inanın başlard akoyduğundan çok daha koyuyor zamnala daha çok ağtalıyor.İşimi gücümü geçtim birşey yapacak güç ve isteğim hevesim kalmadı herşeyden giderek daha fazla soğuyorum.Ağlamaktan gözlerim hergün kızarık vücudumun herhangi bir uzvunda bir yara olsa ve hergün acısa kanasa bu kadar acı vermez evet resmen acı çekiyorum.Hala görüşüyoruz o bişey olmamış gibi davranıyor rahatça gülüp eğlenebiliyor telefondayken bende ona birşey belli etmemeye güçlü gözükmeye çalışıyorum onunla birlikte gülüyorum sanki hergün ağlayan ben değilmişim gibi.intihar düşünenleri basit diye nitelerdim ama zerre cesaretim olsa bunu yapardım ama ölmekten korkuyorum.zerre suçum kabahatim olsaydı bu terkediliş zerre koymazdı hakettim derdim.ama benim tek kabahatim onu kendimden bile çok sevmek oldu.bunu o da biliyordu ayrılırken bana kendien hiç değer vermiyorsun beni kendinden çok seviyorsun.sevgin beni korkuttu gibi şeylerde söylemişti
    onsuz hala yapamıyorum sadece 2 ay oldu ama hergün çok uzun dayanılmaz geliyor.çok sevdiğin biri tarafından terkedilmenin çocuğunun ölümünden sonra bir insanın yaşayabileceği en büyük acı ve travma olduğunu duymuştum.yaşayarak görüyorum ki çok zor ve ben hala onunla görüşürken ne onu unutabilirim ne de ona olan sevgim bitebilir.çok zor durumdayım ve ben ne yapacağımı bilemiyorum







  • şu anda bu olayı yaşamaktayım ve bu olaya ek olarakta ek kişilerde dahil... çok zor bir durum.. ama kimse bunun farkında değil.yapacak bir şeyimiz yok.sadece zamanın geçmesini beklemek.. en azından ben öyle yapıyorum.
  • 
Sayfa: 1
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.