Şimdi Ara

BUNDAN DAHA KÖTÜ BİR YAŞAMI OLAN VARMI?

Daha Fazla
Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az
2 Misafir - 2 Masaüstü
5 sn
35
Cevap
0
Favori
3.602
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
0 oy
Öne Çıkar
Sayfa: 12
Sayfaya Git
Git
sonraki
Giriş
Mesaj
  • 25 yaşındayım sevdiğim insan tarafından terkedildim okula ara vermek zorunda kaldım ve 1 senem boşa gitti
    ailemle aram bozuldu okul mevzusundan sonra bana güvenleri de kalmadı yüzlerien bakamıyorum
    zaman olarak çok zaman kaybım var şimdiye kadar üniversite bitmeliydi ben daha askerliğimi bile yapmadım
    çıkış yolu arıyorum bulamıyorum huzur ya da umut yok herşey kötü gözüküyor
    maddi manevi diplerdeyim elimde olan bir sağlığım var bu şartlar altında o da bozulur elbet



  • Saglik sorunu olmadikca herseyin bi caresi bulunur takma kafaya
  • GEçmiş olsun.Her insanda olmasa da bazılarımızda oluyor bu tür şeyler.Ama bir dönem gibi geçiyor.İnşallah yakında sen de en az kayıpla atlatırsın.
  • punisher_69 Şükret.. Biryerden başla gitsin .Askerliğini yap mesela..Bir muddet uzak kalmak sanada ii gelicektir. Düzelir elbet sıkma canını.Sonuçta kimsenin hayatı mükemmel değil..
  • Benimkiyle kıyasla hayatını böyle boş anımı yakalayamazsınız bidaha.




    23 yaşındayım

    Ailem 5 yaşımdan sonra bildim bileli aynı evi paylaşır ve birbirinin yüzüne bakmaz, konuşmaz salondan geçerken başlarını çevirirler.

    Kötü bir mahallede kötü bir okulda liseye kadar okudum Babamın mesleğimi devam ettireyim diyerekten ergenlik çağında aklım bir karış havada olduğunuda kullanarak istemediğim liseye gitmemi sağladı ve fikrimi sormadı ve geçiştirdi daima.

    22 yaşıma kadar çok kitap okudum çok yalnız kaldım kendimi milletimden ülkemden sosyallikten soyutladım.

    1 küçük odada dışarı çıkmadan 4 ay geçirdim yanlızca geçeleri Tuvalet ve yemek ihtiyacı için mutfak ve tuvalete gittim.Yanlızca kitap okudum bi süre konuşmayı unuttum (ses olarak) kimseyle konuşmadığım için.

    3 defa intihar ettim.

    Askere gittim (sorunlardan uzaklaşmak için)
    Sıkıntılar peşimi bırakmadı orada insanların boş işlerle uğraşıp boş şeylere kafa yorması ve dinden sonraki son kalem olan Askere güven kavramıda orada yıkıldı gördüğüm ve anlatamayacağım onca şey yüzünden.

    1 ay Psikiyatri kliniginde yattım günde her sabah öglen akşam 6 adet ilaç ile (3x6) tedavi gördüm.

    En son ailevi ve ileriye dönük sorunlar nedeniyle tezkereme 1 hafta kala 4 kutu anti depresan karışık psikiyatrik ilaçlar kullanarak intihar ettim.

    -------


    8 yaşına kadar tuzlu suyu çorba diye sade kaynar suyu çay diye içtim çok fakirdik

    8 yaşımdan 13 yaşıma kadar öglen yemeklerim Burger king & MC donalds akşam yemeklerim lokanta & pizzacılardandı. para b.k gibiydi onu farkedecek yaşta değildim.

    13 den bu yaşıma kadar babamın parayı nasıl kaybettiği belirsiz Kriz muhabbeti ayağına 0 a indik.
    Hacizler Bunalımlar derken orta hale yakın bi duruma geri geldik.


    Ben bu arada okula kaydolmuş açıktan okuyor çalışıyordum askere gittikten sonra zaten olmayan psikolojim tamamen bitti ve şuanda kullandığım ilaçları bıraktım çünkü yolda yürümeme engel oluyorlardı resmen bedenimi tuttuyorlar.

    babam tamamen hayatımızın içine etti ve sanırım şizofren gibi bişey kendisi.Benimle konuşmuyor bende bayadır konuşmuyorum onunla.

    buda benim özetle hayatım. Özetin özeti



    dipnot : bilgisayar kullanmam ve herangi bi yerde bu DH de dahil birilerine negatif bişi yazıyorsam bu bazı yaşadıklarımdan kaynaklanan hırsa bağlıdır.Bu forumda birileri hakkında yazdığım hiçbir negatif şeyin tınlanılmamasını isterim.



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Yeraltından Notlar -- 6 Mayıs 2010; 11:08:03 >




  • Ateş düştüğü yeri yakar ama emin ol çok daha kötü durumlarda olan insanlar var. Öncelikle kendine acımaktan vazgeç yapabileceğin şeyleri düşün harekete geç. Kötü şeyleri de sürekli düşünerek zihnine yer ettirme.
  • Sakın böyle düşünme bu haline bile sevinerek şükretmelisin. Hayatta en önemli şey sağlık. Bunu insan hastaneye düşünce iyi anlıyor. Herşeyi düzeltmek kendi elinde, sağlık problemi dışında bunu unutma.
  • quote:

    Orijinalden alıntı: punisher_69

    25 yaşındayım sevdiğim insan tarafından terkedildim okula ara vermek zorunda kaldım ve 1 senem boşa gitti
    ailemle aram bozuldu okul mevzusundan sonra bana güvenleri de kalmadı yüzlerien bakamıyorum
    zaman olarak çok zaman kaybım var şimdiye kadar üniversite bitmeliydi ben daha askerliğimi bile yapmadım
    çıkış yolu arıyorum bulamıyorum huzur ya da umut yok herşey kötü gözüküyor
    maddi manevi diplerdeyim elimde olan bir sağlığım var bu şartlar altında o da bozulur elbet

    25 yaşındayım sevdiğim tarafından terkedilmedim,okula ara vermek zorunda kalmadım ,1 senem boşa gitmedi. Ailemle aram bozuk değil çünkü


    hiç sevgilim olmadı,okuyamadım,hayatımın her senesi boş-amaçsız, ailem sizlere ömür.

    biraz polyanacılık gibi oldu ama elindekilerin kıymetini kaybetmeden anlayamazsın.


    Herkesin zor zamanları oluyor iyi kötü düzelir merak etme yeterki düzeltilemeyecek hatalar yapma.




  • Acı insanı insanı olgunlaştırır. Buraya hayatımı yazıp kafa şişirmeyeceğim. Sadece şunu biliyorum ki , herkes çektiği acıların diğer insanlardan fazla olduğunu düşünür.
  • Senin en azından annen baban var, yerinde olmak isterdim...
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Yeraltından Notlar

    Benimkiyle kıyasla hayatını böyle boş anımı yakalayamazsınız bidaha.




    23 yaşındayım

    Ailem 5 yaşımdan sonra bildim bileli aynı evi paylaşır ve birbirinin yüzüne bakmaz, konuşmaz salondan geçerken başlarını çevirirler.

    Kötü bir mahallede kötü bir okulda liseye kadar okudum Babamın mesleğimi devam ettireyim diyerekten ergenlik çağında aklım bir karış havada olduğunuda kullanarak istemediğim liseye gitmemi sağladı ve fikrimi sormadı ve geçiştirdi daima.

    22 yaşıma kadar çok kitap okudum çok yalnız kaldım kendimi milletimden ülkemden sosyallikten soyutladım.

    1 küçük odada dışarı çıkmadan 4 ay geçirdim yanlızca geçeleri Tuvalet ve yemek ihtiyacı için mutfak ve tuvalete gittim.Yanlızca kitap okudum bi süre konuşmayı unuttum (ses olarak) kimseyle konuşmadığım için.

    3 defa intihar ettim.

    Askere gittim (sorunlardan uzaklaşmak için)
    Sıkıntılar peşimi bırakmadı orada insanların boş işlerle uğraşıp boş şeylere kafa yorması ve dinden sonraki son kalem olan Askere güven kavramıda orada yıkıldı gördüğüm ve anlatamayacağım onca şey yüzünden.

    1 ay Psikiyatri kliniginde yattım günde her sabah öglen akşam 6 adet ilaç ile (3x6) tedavi gördüm.

    En son ailevi ve ileriye dönük sorunlar nedeniyle tezkereme 1 hafta kala 4 kutu anti depresan karışık psikiyatrik ilaçlar kullanarak intihar ettim.

    -------


    8 yaşına kadar tuzlu suyu çorba diye sade kaynar suyu çay diye içtim çok fakirdik

    8 yaşımdan 13 yaşıma kadar öglen yemeklerim Burger king & MC donalds akşam yemeklerim lokanta & pizzacılardandı. para b.k gibiydi onu farkedecek yaşta değildim.

    13 den bu yaşıma kadar babamın parayı nasıl kaybettiği belirsiz Kriz muhabbeti ayağına 0 a indik.
    Hacizler Bunalımlar derken orta hale yakın bi duruma geri geldik.


    Ben bu arada okula kaydolmuş açıktan okuyor çalışıyordum askere gittikten sonra zaten olmayan psikolojim tamamen bitti ve şuanda kullandığım ilaçları bıraktım çünkü yolda yürümeme engel oluyorlardı resmen bedenimi tuttuyorlar.

    babam tamamen hayatımızın içine etti ve sanırım şizofren gibi bişey kendisi.Benimle konuşmuyor bende bayadır konuşmuyorum onunla.

    buda benim özetle hayatım. Özetin özeti



    dipnot : bilgisayar kullanmam ve herangi bi yerde bu DH de dahil birilerine negatif bişi yazıyorsam bu bazı yaşadıklarımdan kaynaklanan hırsa bağlıdır.Bu forumda birileri hakkında yazdığım hiçbir negatif şeyin tınlanılmamasını isterim.




    Sen bu hesabın asıl kullanıcısı mısın? Seni şöyle 1 yıl falan öncesinde hatırlıyorum hiç böyle değildin. (Böyle değildin derken özel hayatınla ilgili kısımlardan bahsetmiyorum.)




  • beterin beteri vardır (ki varmış görüldüğü kadarıyla)
  • 25 yaşındaysan ve aşıksan hayat gerçekten zor
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Lokomatif Portakal


    Sen bu hesabın asıl kullanıcısı mısın? Seni şöyle 1 yıl falan öncesinde hatırlıyorum hiç böyle değildin. (Böyle değildin derken özel hayatınla ilgili kısımlardan bahsetmiyorum.)


    son 2 yıl herşey tamamen değişti.20 yıl herkezden saklarsın ama bir gün gelir saklamaktan taşarsın.
    4 yıl önce bir yere kadar içinde gizlediğin şeyler patlak verir.

    beni nasıl tanıyordun ki? burası sanal bi dünya ve insanlar canı nasıl isterse öyle yazıyorlar hatta olmadıkları olmak istedikleri karakterlere bürünüyorlar burada çogunu 18+ zannedersin ama bi fotograf koydumu 12 yaşında çocuk çıkarlar.Buradan anlaşılmaz demek istiyorum kimin nasıl olduğu.



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Yeraltından Notlar -- 6 Mayıs 2010; 11:26:08 >
  • Bu senenden sonra tek yapman gereken okuluna sarılman, kendini kanıtlaman.
    O zaman bak göreceksin her şey bir anda pozitif duruma dönecek.
    Herkesin hayatta yaşamış oldukları acı tatlı şeyler var, herkes içini dökse benim derdim de neymiş dersin eminim. Ne intihar ne de isyan etmek çözüm değil.
    Ailenle bu akşam ciddi olarak konuşmayı dene, söz ver onlara bu seneden itibaren okulunun düzeleceğine. Bir sene boşa gitmesin, çalış maddi olarak katkıda bulun ailene, arada ders çalış gelecek seneye hazırlan.
    İnançların seninle olsun, umarım bundan sonra mutlu olursun.
  • Hocam şöyle söyleyeyim yılmak sadece daha fazla yılgınlık getiriyor.
  • quote:

    Orijinalden alıntı: SmyrneGe
    Bu senenden sonra tek yapman gereken okuluna sarılman, kendini kanıtlaman.
    O zaman bak göreceksin her şey bir anda pozitif duruma dönecek.
    Herkesin hayatta yaşamış oldukları acı tatlı şeyler var, herkes içini dökse benim derdim de neymiş dersin eminim. Ne intihar ne de isyan etmek çözüm değil.
    Ailenle bu akşam ciddi olarak konuşmayı dene, söz ver onlara bu seneden itibaren okulunun düzeleceğine. Bir sene boşa gitmesin, çalış maddi olarak katkıda bulun ailene, arada ders çalış gelecek seneye hazırlan.
    İnançların seninle olsun, umarım bundan sonra mutlu olursun.

    +10

    Tabikide 'BUNDAN DAHA KÖTÜ BİR YAŞAMI OLAN' var. O yüzden elindekilerin kıymetini bileceksin kendinin nasıl refaha ereceğini düşünüyorsan o yolda adım atacaksın. Problemlerinin kaynağı sensen eğer öncelikle kendine çeki düzen vermelisin yok eğer sen değilsen problemi yaratan neyse onunla irtibatı keseceksin. Pozitif düşünmelisin ki pozitif olsun herşey ama sadece de düşünceyle olmuyor eylemlerinde bu yönde olmalı. Ayrıca birkez hayata geliyorsun o yüzden zamanını üzülerek geçirmemeye çalış



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Xef1ONYX -- 6 Mayıs 2010; 11:33:13 >




  • git hastaneleri gez,darül acizeyi gez, bakın..

    afrikada millet çamurla suyu karıştırıp yemek yapıyorlar..
  • Yeraltından notlar, zor bir hayatın olmuş. Ama unutmaki Dostoyevski de zor olan hayatı yaşadı.
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Yeraltından Notlar

    Benimkiyle kıyasla hayatını böyle boş anımı yakalayamazsınız bidaha.




    23 yaşındayım

    Ailem 5 yaşımdan sonra bildim bileli aynı evi paylaşır ve birbirinin yüzüne bakmaz, konuşmaz salondan geçerken başlarını çevirirler.

    Kötü bir mahallede kötü bir okulda liseye kadar okudum Babamın mesleğimi devam ettireyim diyerekten ergenlik çağında aklım bir karış havada olduğunuda kullanarak istemediğim liseye gitmemi sağladı ve fikrimi sormadı ve geçiştirdi daima.

    22 yaşıma kadar çok kitap okudum çok yalnız kaldım kendimi milletimden ülkemden sosyallikten soyutladım.

    1 küçük odada dışarı çıkmadan 4 ay geçirdim yanlızca geçeleri Tuvalet ve yemek ihtiyacı için mutfak ve tuvalete gittim.Yanlızca kitap okudum bi süre konuşmayı unuttum (ses olarak) kimseyle konuşmadığım için.

    3 defa intihar ettim.

    Askere gittim (sorunlardan uzaklaşmak için)
    Sıkıntılar peşimi bırakmadı orada insanların boş işlerle uğraşıp boş şeylere kafa yorması ve dinden sonraki son kalem olan Askere güven kavramıda orada yıkıldı gördüğüm ve anlatamayacağım onca şey yüzünden.

    1 ay Psikiyatri kliniginde yattım günde her sabah öglen akşam 6 adet ilaç ile (3x6) tedavi gördüm.

    En son ailevi ve ileriye dönük sorunlar nedeniyle tezkereme 1 hafta kala 4 kutu anti depresan karışık psikiyatrik ilaçlar kullanarak intihar ettim.

    -------


    8 yaşına kadar tuzlu suyu çorba diye sade kaynar suyu çay diye içtim çok fakirdik

    8 yaşımdan 13 yaşıma kadar öglen yemeklerim Burger king & MC donalds akşam yemeklerim lokanta & pizzacılardandı. para b.k gibiydi onu farkedecek yaşta değildim.

    13 den bu yaşıma kadar babamın parayı nasıl kaybettiği belirsiz Kriz muhabbeti ayağına 0 a indik.
    Hacizler Bunalımlar derken orta hale yakın bi duruma geri geldik.


    Ben bu arada okula kaydolmuş açıktan okuyor çalışıyordum askere gittikten sonra zaten olmayan psikolojim tamamen bitti ve şuanda kullandığım ilaçları bıraktım çünkü yolda yürümeme engel oluyorlardı resmen bedenimi tuttuyorlar.

    babam tamamen hayatımızın içine etti ve sanırım şizofren gibi bişey kendisi.Benimle konuşmuyor bende bayadır konuşmuyorum onunla.

    buda benim özetle hayatım. Özetin özeti



    dipnot : bilgisayar kullanmam ve herangi bi yerde bu DH de dahil birilerine negatif bişi yazıyorsam bu bazı yaşadıklarımdan kaynaklanan hırsa bağlıdır.Bu forumda birileri hakkında yazdığım hiçbir negatif şeyin tınlanılmamasını isterim.



    off. geçmiş olsun. benim de hayat pek parlak sayılmaz ama yazdıklarından sonra, başından geçen diğerlerini okuyunca yine de şükrediyor insan.

    dipnottaki yazını henüz okumadan yazacaklarım vardı dipnotta bahsettiklerin hakkında. sen bundan sonra ne dersen ben sana haklısın derim arkadaşım diyecektim kızıyoruz burda birbirimize bazen ama yaşanılanlar okununca en azından PC başında rahatlıyoruz sanırım. bundan sonra ne dersen he arkadaşım. sen haklısın.




  • 
Sayfa: 12
Sayfaya Git
Git
sonraki
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.