Nereden geldik, nereye gidiyoruz? Varoluş amacımız nedir? (3. sayfa)

quote:

Düşündüğümüzü ya da şüphe ettiğimizi sanıyorsak? ( Mesela bu şüphe de ben gerçekten şüphe edip etmediğimin farkında değilim )

quote:

Orjinalden alıntı: döküntü

quote: Orjinalden alıntı: SonOfPatriot Felseyeyi bir başkasına öğretmeye çalışmak ne denli iyi olur? Onu bir kalıp haline getirdikten sonra bilgiden hiç bir farkı kalmaz. Söylenecek tek şey var oda bağımsız olarak "düşünmek". Bunu yaptığınızda istesenizde bir başkasına öğretemezsiniz

amaç bir daire içerisinde kendine yol çizen bir karıncaya yol göstermek değil. Kendini yolda yürüdüğünü sanan bir karıncaya nerde olduğunu göstermek

quote:

Orjinalden alıntı: SonOfPatriot


Kural yok.

Kendi felsefenizin anlaşılmaz olması, diğer insanlara yol göstermeyi engelliyor.

En başta bu benim görüşümdür.

Farklı olanların farklı düşünebilmesine her zaman ilgiyle bakarım, bu görüşüm yüzünden de bir doğruya hiç bir zaman yönelemiyorum. Belki de bir doğruya yönelemediğim için düşüncelere saygı duyuyorum.

Bir doğru bulup arkamdan birilerini koşturacağım günler yakınsa bana büyük bir değişim gerekiyor. Rol yaptığım günler biterse, kızlar sevinir

Cümleye şöyle bir baktım da, anlaşılması için vakit ayırmak gerekebilir.

quote:

Orjinalden alıntı: wikican

Hayat çok kısa, zaten daha da uzun olsa bile sonunda "ÖLÜM" olması onu kısa ve çirkin yapıyor.

Ben bir zevk delisiyim. Hayatın içindekilerden "ZEVK" alıyorum.

Karpuz peynir taze ekmek, tatlı kızlar, ormanda bir kahvaltı, yüzmek, araba kullanmak, oyun oynamak, annemin başımı okşaması, çocuğumla top oynamak, köpeğimi eğitim getir oğlum demek ve daha niceleri.

Hayattaki lezzetleri, güneşin doğuşunu, batışını hepsini seviyorum "ZEVK" alıyorum.

Ama bunların bir sonu varsa ve elimden alınacaklarsa, o zaman bu hayat tamamen anlamsız olur. Çirkinleşir, ödül gibi bu hayat bir ceza haline dönüşür.

Çok sevdiğiniz bir kızı düşünün (kız olanlar erkek düşünebilirler :) ) bir araya gelmenize müsade ediliyor, öpmenize müsade ediliyor. Öpmenin tadına varıyorsunuz, tam elini tutacakken, tamam bu kadar deniyor.

Yani şimdi bu ödül müydü? Bir işkence mi? O güzelliği ucundan kıyısından bir tattım, zevk ettim, sonra kız elimden alındı, burnumda kokusu kaldı, dilimde tadı...

Bu ödül müdür? Ceza mıdır?

Koşuyordum, oynuyordum, kırlar bağlar bahçeler benimdi, sonra birden elimden alındı. Bu bir ödül müdür? Ceza mı?

Bunun adı hayat olabilir mi?

Kendime bakıyorum, mükemmelim (kısmi yetersizliklerim eksiklerim olabilir ama sistemsel olarak bakıyorum).
Ellerim, ayaklarım, kaşım gözüm, kulaklarım. Ne kadar dahiyane bir sistem var üzerimde.
Kendime bakıyorum mükemmel dolaşım, sindirim, solunum sistemleri duyu organlarım harika hepsi.
Hepsi de tam bana göre ZEVK almak için birebir. Yani elim ayağım bedenim ET olmasaydı belki bu kadar çok hasta olmaz bu kadar kolay yaralanmaz ölmezdim. Kolayca kesilip kopabiliyor bir tarafım aslında. Ama bu yapı benim mükemmelen zevk almamı da sağlıyor.

Tuttuğum birşeyi en ince ayrıntısına kadar hissedebiliyor, koklayabiliyor, öpüp sarılabiliyorum. Vücudum süperman olmak için kötü olabilir ama ZEVK almak için müthiş her yerim sinir sistemi ile dolu, parmak uçlarım, kaşım gözüm. Bana dokunulsa da, ben dokunsam da büyük bir ZEVK için mükemmel bir sistem.

Üstelik beynim bir harika, düşünmek, plan yapmak, yorum yapmak, üretmek hepsi hem mümkün ve hem de hepsi harika bir ZEVK ve LEZZET unsuru. Yorum yaparken düşünürken, plan yaparken bir yandan da ZEVK alıyorum aslında.

Neden varım, nerden geliyorum, nereye gidiyorum diye düşünürken de aslında ZEVK alıyorum BEN.

BEN diyebilmek bile büyük bir ZEVK. BEN de varım arkadaş. diyebilmek.

Bunların hespi mükemmel, sevgilimin tatlı bir öpücüğü, gülün kokusu...

Hayatı çekilmez bir işkenceye dönüştüren şerefsizler yok sayıp kenara koyarak, hayatın ne kadar güzel ve mükemmel olduğunu hissediyor ve yazıyorum.

ve Yine baştaki gibi düşünüyorum bu kadar güzel, tatlı, mükemmel birşey 10 sene 20 sene 50 sene böyle bitip gidemez. Elimden alınsa onun adı ceza olur. Bu kadar lezzet tadıp onlardan mahrum olmak kabul edilemez.

Ben o kadar mükemmelim ki, ölmeyi bile haketmiyorum. Bu kadar mükemmel bir sistem bir çöp gibi toprak olup kaybolup gidecek...
hmmm bu hiç adil değil, üstelik bu sistemi kurgulayan biri varsa ona da hiç yakışmaz. Mükemmel bir sistem kur ve sonra onu buruşturup çöpe at. neden ?

Ben hiç ölmemek istiyorum, ölmek bana göre değil. Neden ölecek mişim? Suçum neydi? Bu güzellikleri tatmaktan başka,

Ölemem bunların bir sonu olmamalı.

Öyleyse ben şuna inanıyorum, bu kadar mükemmel bir sistemi kurup idare eden bir güç var. Ölmek dediğimiz şeyle dudağımızda yarım kalan öpücüğü tamamlama fırsatı vermek üzre bizi kendi boyutuna alıyor.

Yoksa başka hiçbir şey beni teselli etmez. 10 bin yıl da ömür verseler sonu varsa o ceza gibidir benim için.

Ölüm denen şey bir boyut değiştirmedir. Ve benim elimi ayağımı kim çizmiş, gözümü kulağımı kim planlamış, saymakla bitiremediğim kadar güzellikleri kim düşünmüş yazmış çizmiş. Herşeyi de bana göre çok güzel dizayn etmiş. Sanki herşeyi benim için dizayn etmiş. Kimdir bu sistemlerin sahibi onunla tanışma imkanı bulacağız.

Buna inanıyorum.

Nerden geldik nereye gidiyoruz deyince işte ben buna inanıyorum. Bir güç beni dizayn etti ve benim kendisiyle konuşup, tanışmamı istedi. Yoksa ben evrimle, tesadüfle olamayacak kadar mükemmelim. Etrafımdaki herşey mükemmel işliyorlar ve bazı şeyler var görüyorum, onları sürekli kontrol altında tutan bir güç olmasa bütün sistem çöker. Bu güç beni dizayn etti ve benimle tanışmak istedi.

Gittiğim yer orası. Kendimce o gücü bu sistemlerin sahibini yanına gitmeden önce tanımaya çalışıyorum.

Bu sistemi ve beni dizayn eden programlayan güç o kadar İNCE bir GÜÇ ve o kadar MÜKEMMEL bir KARAKTERE SAHİP ki bütün bir sistemi kontrolü altında tutuyor, bu sistem içinde o gücün olmadığı düşündürecek kadar bu hissi verecek kadar bile görünmüyor, kimseye tepesine binip bir hakimiyet kabul ettirme, zorla kendini sevdirme gibi bir eylemi bile olmuyor. O kadar İNCE ki, her yerde her an KONTROL ve HAKİMİYET sahibi ama hiç farkedilemiyor. O kadar MÜKEMMEL karakteri var ki, kararsızlığı karar değişikliği, bundan yoruldum bi de şöyle yapayım arayışı olmayan bir KARAKTERİ var.

Hani böyle kendinden o kadar emin ve ne yaptığını tam bilen birisi gibi.

Bu sistemin sahibiyle bir gün tanışacağız ve BEN bundan büyük bir ONUR ve MUTLULUK duyacağım. Bana ismimle hitab edip hele "Gel bakalım" demesinin hayali bile çok heyecan verici.

Bu arada bu sistemin sahibinin hayattaki yansımaları ve Karakteri nasılsa kendimi ona göre şekillendiremeye çalışmak. Onun gibi doğru dürüst iyi samimi gibi özellikleri kendim için geliştirmem bence aramızın iyi olması için çok önemli.

Bu sonundaki ölümü bir türlü kabul edemediğim hayatı, bu iş için bir fırsat olarak görüyorum. Tanışmadan önce bi kendime çeki düzen vereyim, üstümü başımı düzelteyim.

Benim gibi öğrenmesi uzun süren biri için de sanırım bir kaç saat yetmezdi, kişisel kapris, iki yüzlülük, arkadan konuşma, yüzüne gülüp arkadan iş çevirme, çalmak, hak yemek gibi çirkin ve bu sistemin sahibinin KARAKTERİNE uymayan şeylerimi düzeltmem hemen hemen bir ömür kadar sürerdi.

Bunları başarırsam tanışma zamanı geldiğinde çok büyük bir ONUR ve MUTLULUK duyacağım. Etrafımdaki sisteme olan hayranlığımı tekrar dile getirmeden edemiyorum, bu sistemi kurup idare eden nasıl bir güçtür ve nasıl bir sahiptir. Çok merak ediyorum. Hadi bütüün bir sitemi kabul ettim, beni de dizayn etmiş ve çizip planlamış öyle mi? Ne kadar esrarengiz ve ne kadar harikulade, büyük hayranlık duyuyor, saygıyla eğiliyorum.

Keşke tanışabilsek.

quote:

Orjinalden alıntı: MoĞoLLar



Ek olarak geçen gün babaannemlere gittik , anneannemde vardı , ben gitar çaldığım için sağ tırnaklarımı bırakıyorum , Babaannem gördü söylendi ay dedi o tırnaklar ne öyle dedi , dedim gitar çalmam için . Dedi işte tuvalettyken bi tarafını silerken içine kaçar dedi , dedim sol elle yapıyorum o işlem, , sora anneanemle tövbe tövbe demeye başladılar , babaannem Günah dedi tırnak bırakmak dedi , Ben sordum peki neden Günah dedim ? Bişey diyemedi Allah öyle yaratmış çünkü diyerek alakasız bi cevap verdi , E dedim babaanne neden uzuyo bu tırnaklar o zaman dedim .. sonra olay orda kapandı gitti ... Tekrar bi olay kuru kurusuna inanılmış bi şekilde gerçekleşti işte buda bana ters geliyor , yahu akıl verilmiş insan düşünür diyorum kendi kendime ...

... Fakat bunları düşünmemek istiyorum yani bu aralar her saniye bu konuyu düşünüyorum ama artık felsefe yapmak istemiyorum zaten gelip geçiyim ...

quote:

Orjinalden alıntı: ßy Spécops.

Bu sorunun cevabını hiçbir zaman bilemeyeceksin.

quote:

Orjinalden alıntı: dm01

Bu konu içersinde inançlı arkadaşların olması ve dinle alakalı şeylerin konuşulması tabi ki çok olası.Ben de bunlarla alakalı kendi görüşlerimi söylemek istiyorum.

Ben inançsız bir kimseyim.Bu sebepten dolayı varoluşum çok anlamlı.Öldükten sonra hiç bir yere gitmeyeceğimi biliyorum,belli ahlak kurallarının olmadığını biliyorum.Kendimi bunlara uyarlayarak kendi varoluşumdan vazgeçmedim ve bu sebepten özgürüm.Çoğu kişi hayatın en büyük amacının nesli devam ettirmek olduğunu düşünür fakat buna katılmıyorum.Buna katılan biri olarak yavaş yavaş ve sindire sindire bu fikirden vazgeçtim.Yaşamın amacı kesinlikle üremek ve çocuk yapmak değildir,bir çocukla iletişim kurabilmek dünyadaki en önemli şey olsa da amaç çocuk yapmak değildir.Tüm bunlara rağmen cinselliğin çok önemli bir yer tuttuğunu düşünüyorum.Kendi cinselliğinizi özgürce yaşayabilmek.Bunun adı çok sık yaşamak değil ancak rahat ve baskısızca yaşayabilmek.Bunların haricinde bu derece kendi özünü yakalayabilmiş bir insanın hayatında çok fazla "anlam" sıkıntısı yaşamayacağını düşünüyorum.Herşey kendiliğinden yaşanacaktır.Mutlu olmak bazen gülümsemek değil rahatça ağlayabilmek demektir.Çünkü varoluşun kendisi çok hüzünlü ve acıdır bu yüzden bu sıkıntıyı doyasıya yaşayabilen biri bence mutludur.